এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
দুয়ো মহা ছোট লভিলন্ত একেলগে।
বব্ৰুবাহ নৃপতিৰ উঠিলন্ত আগে॥
যেন বাজু পাতি মেৰু শিখৰ খসিল।
সেহিমতে দুয়ো বীৰ ভূমিত পৰিল॥
সেহি সময়তে ৰথে চৰিলা নৃপতি।
দেখে কামদেৱ ভৈল মৃতক সঙ্গতি॥
এবে যেবে তাক মাৰো অধম পামৰ।
এহি বুলি পাণ্ডৱী সেনাক দিলা ধাৰ॥
ৰথী ৰথ সাৰথি নৃপতি অদভুত।
আন বীৰগণ তথা মাৰিলা বহুত॥ ১৪০-১৪৪
অৰ্জুনৰ খেদ
দেৱাসুৰ মনুষ্যক সবাকো জিনিলো ৰণে
তেবেসে বোলাইলো সব্যসাচী।
হস্তী গুচি মাখি ভৈলো গো-খোজত ভল গৈলো
কচুত ভাঙ্গিল যেন কাছি॥
ভীষ্ম কৰ্ণ জয়দ্ৰথ বৃহৎসেন গুৰু দ্ৰোণ
লীলায়ে পেশিলো যমপথ।
কোনোবা পাপৰ ফলে বব্ৰুবাহ নৃপতিত
সবে চুৰ তৈল গৰ্ব্ব যত॥ ২০৮
বৃষকেতুৰ ভাৰ্য্যাৰ বীৰেচিত বাণী অৰ্জ্জুনৰ আগত উক্তি :—
একগুটি ভাৰ্য্যা মোৰ সৰ্ব্বাঙ্গ সুন্দৰী।
যাত্ৰাকালে আমাক বুলিলা হেন কৰি॥
ক্ষত্ৰিয় জাতিৰ যশ ৰণেসে শোভন।
ৰণভঙ্গে পলাইলে নিন্দিবে সৰ্ব্বজন॥
