এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০২
বব্ৰুবাহ পৰ্ব্ব
দুয়োজন মাৱৰ যে যত সেৱকিনী।
উৰ্ম্মি কৰি কান্দে আকাশত লাগে চানি॥
অনন্ত সহিতে সঞ্জীৱনী মণি লই।
ৰণস্থলী সমীপ নৃপতি পাইলা গই॥৫১৫
কোলাহল শুনি ৰাজা মনে নুহি স্থিৰ।
কোনেনো নিলেক বাপ অৰ্জ্জুনৰ শিৰ॥
থানে থানে খুজি লুৰি ফুৰে সব প্ৰজা।
মণি লৈয়া আসি পাচে দেখিলেক ৰাজা॥৫১৬
কোনেনো নিলেক বুলি কান্দে ঠাৱ ঠাৱ।
দেখন্ত ভূমিত পৰি আছে দুয়ো মাৱ॥
গাণ্ডি আছে মুণ্ড গোট নাহিকে তহিত।
চাহিয়া থাকিলা সবে অসন্তোষ চিত্ত॥৫১৭
শোকানলে কাহাৰো মুখত নাহি মাত।
হেন নাহি কেহো কাক দিবেক সিদ্ধান্ত॥
কুন্তীৰ অমঙ্গল স্বপ্নদৰ্শন আৰু শ্ৰীকৃষ্ণৰ আগত প্ৰকাশ
জৈমিনি বদতি শুনিয়োক জন্মেজয়।
যেহি দিনা সমৰে পৰিল ধনঞ্জয়॥৫১৮
সেহি দিনা কুন্তী দেৱী দেখিলা সপোন।
চমকি উঠিয়া হেন বুলিলা বচন॥
শুনা বাপু ধৰ্ম্মৰাজা শুনা জনাৰ্দ্দন।
এখনে অদ্ভুত মই দেখিলো সপোন॥৫১৯
