পৃষ্ঠা:বব্ৰুবাহ পৰ্ব্ব.pdf/১১৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯৭
বব্ৰুবাহ পৰ্ব্ব

দেখয় পিম্পৰাসবে খাইবাক নপাৰে।
আধা মৰা সৰ্পসবে লোটালুটি পাৰে॥।
নকুলৰ বাণক হানিলা সেহি তালে।
দেখি ৰণভঙ্গে সৰ্পে পশিলা পাতালে॥৪৮৯

যুদ্ধত নাগসকলৰ পৰাজয় আৰু সঞ্জীৱনী মণিদান

ৰণভঙ্গে পলাইল সকলে সৰ্পগণ।
অনন্ত ৰাজাত গৈয়া পশিলা শৰণ॥
মাংস যে শোণিত নাই আছে মাত্ৰ ছাল।
অনন্তে বোলয় প্ৰজা ভৈল লালকাল॥৪৯০
হাসি হাসি উপহাস্য বোলয় অনন্তে।
এবে কেনে পলাইলেক ৰণভূমি হন্তে॥
মই মণি দিবে চাইলো সবে দিলি হাক।
বিনা ৰণ জিনি নুযুৱাই পলাইবাক॥৪৯১
পূৰ্ব্বতে বুলিলো তাক যুজিতে নাপাৰি।
তথাপিতো তুমিসবে গৈলা কাছি পাৰি॥
এবে কেনে পলাই যাস বৰ বৰ সাপ।
আনো মনুষ্যকো লাগি ভাঙ্গিলেক কাপ॥৪৯২
যাতো নতুব ব্ৰুবাহে হেন বুদ্ধি কৰে।
বাট ভেটি অগ্নি জ্বালি ধোঁৱা দিয়া মাৰে॥
যাৱে নতু পাতালপুৰক লৱে কাঢ়ি।
তাৱে গৈয়া শৰণ পশিয়ো আগবাঢ়ি॥৪৯৩