পৃষ্ঠা:বনেৰ মৰে চ'ৰা কবিতা.pdf/৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

লেখকৰ কথা

“না ৰাখি মুখে, না ৰাখি কলমেৰ ডগায়
ৰাখিয়াছি গহিন অন্তৰে
কতো স্বাদেৰ সুৰ
অহে কাজি - ৰবি
সাজিয়াছ কি ছন্দেৰে”

বহু স্বপন লৈ আৰম্ভ হোৱা মানৱ জীৱনত সময়ৰ গতিত বহুবোৰ বস্তুই সলনি হৈ যায়। এতিয়া যিটো ভাল লাগে পিছলৈ আকৌ বেলেগ। উদাহৰণ দিবলৈ গ'লে ইয়াৰ শেষ নহব। কিন্তু আকৌ এনে নহয় যে একে সময়তে সকলৰ মন সলনি হৈ যাব।

আমাৰ ওচৰে-পাজৰে এনে বহু মানুহ আছে যিসকল কিতাপ পঢ়ি ভাল পায়। সেই বাবেই আজিও অসমীয়া সাহিত্যত গ্ৰন্থৰ অভাব নাই। তথাপিও সমাজত বহুতেই কনো এখন উপন্যাস, গল্প বা কবিতাৰ কিতাপলৈ তেনে আগ্ৰহ নাই।

মই সকলো পাঠকক অনুৰোধ জনাও যে, মোৰ গ্ৰন্থখন সকলোৱে আদৰি লয় যেন।

হয়তো মোৰ সীমিত জ্ঞানৰ বাবে ক’তো মনৰ নিচিনা হোৱা নাই। মোৰ অজানিতে হোৱা ভুলৰ বাবে ক্ষমা খুজিলোঁ। ধন্যবাদ

হানিফ আলী