এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
ফুলৰ চানেকি।
১০২৩
জানি-বুজি কৰিছোঁ যি হয়। নোহে মোৰ
হিয়া বিচলিত, নহব কাচিতো জানাঁ।
দেহাৰ পতন স’তে আত্মাৰ মৰণ
নেদেখাঁ নিশ্চয় এই নাৰী জীবনত
কৰাঁ যিবা বুজাঁ ভাল;—নিদিওঁ সন্ধান।
ৰজা।—নোবাৰি সহিব আৰু।
বন্দীপাল, বাজ কৰ এই গৰবিনী।
নিতে নৱ শাস্তি দিবি, কৰিবি জীয়াতু,
যদ্যপি নিদিব তাই পতিৰ সন্ধান।
জয়া।—নোবোলাঁ অবাচ্য, বজা,
‘তাই’ বচনেৰে। প্ৰতিশোধ সমুচিত
দিবহি কালত, বীৰবাহু স্বামী মোৰ
ঘূৰিব যেতিয়া। আতিকে দুৰ্ব্বল তুমি;
নাই বীৰতেজ; নেদেখোঁ পৌৰুষ চিন্
সমূলি তোমাত। পতিৰ অজ্ঞাতে কোনে
সতী পীড়নত দেখায় মতালি! ধিক্
তৱ পুৰুষালি! মহাপাপী তুমি জানাঁ,
নাচাওঁ তোমাক। ধাৰ্ম্মিকে তোমাৰ সঙ্গ
নলয় কাচিত। উদিব সুদিন জানাঁ,
মহাবাহু স্বামী মোৰ ঘূৰিব যিদিনা;—
প্ৰদমি প্ৰমত্ত সিংহে ৰজা, মন্ত্ৰী, সবো,
উদ্ধাৰিব পিতৃৰাজ্য, ৰসাতলে যোৱা,—
মানিবাঁ ধুৰুপ।
⸻০⸻
⸻
