পৃষ্ঠা:ফুলৰ চানেকি.pdf/১২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯৬৬
ফুলৰ চানেকি।
 


কবিতা।

নিমাত বিশ্বৰ ভাষা জড় জগতত,
অব্যক্ত ভাবৰ হেতু মানসী দুৱাৰ,
সঞ্জীৱ কবিতা সৃষ্টি নিৰ্জীৱ পটত,
অদৃশ্য কল্পনা কৰি সুদৃশ্য সম্ভাৰ।

নিৰাশ প্ৰেমিকে সাজে শান্ত্বনা কুটীৰ,
পূৰ্ণ মিলনত ফুটে প্ৰণয়ৰ ভাষা;
উন্মাদ পৰাণ হয় শান্ত সুগভীৰ,
কবিতাৰ পাতলিত মেলি-তৰি আশা।

সপোন-ৰাজ্য়ৰ ফুলে সৌন্দৰ্য্যৰ তৰা,
দিঠকৰো নানা ফুল হয় বিকসিত;
গোন্ধত আমোলমোল বিষাদিনী ধৰা,
অমৃত উপচি পৰে বিষাদী হৃদিত।

মৰ্ত্যৰ মানৱ মন মৰিও অমৰ,
কোমল কবিতা কল্পি কৰুণ ৰসৰ।

⸻০⸻