এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
প্ৰতিধ্বনি
(৪১)
শেৱালী ফুলৰ কৰণি লৈ
শৰতৰ পাচনী আহে
গোন্ধত বাউলী হৈ;
আদৰি ফুৰে ৰেণু সিঁচি,
পাচে পাচে যায় মলয়ে বিচি,
জোনাকী-আমোল পাতে
মোৰ পদূলিত ৰৈ;
চন্দ্ৰাৱলীৰ আলি-জালি,—
যমুনাৰ ৰূপালি বালি,
সপোন-পুৰীৰ ৰাজ-কুঁৱৰীৰ
ৰূপ-কথা কৈ—;
কৰে মোৰ দুৱাৰ মুকলি,
ভাঙে লাজ ভয় শিকলি,
ফুৰো বাতুল হৈ
শেৱালীৰ বনে বনে
গন্ধ-মদিৰ অধীৰ মনে
সুদূৰ শূণ্যে নিৰজনে
সুখৰ বাৰ্ত্তা লৈ।
⸺⸺
১৮৫৩ শক |
