১৯৯৭ চনৰ ৯ ফেব্ৰুৱাৰীত দুয়োজনী ছোৱালীয়েই সাধাৰণ আনুষ্ঠানিকতাৰ মাজেৰে বিয়া হৈ যায়।
বিবাহ অনুষ্ঠানত অংশগ্ৰহণ কৰা অতিথিসকলৰ ভিতৰত পৰিয়ালৰ সদস্য আৰু দলীয় সহযোগীসকল আছিল। তাৰ ভিতৰত বাবুৰাম ভট্টৰায়ৰ পত্নী হিছিলা য়ামী, পমক্ষা ভূষাল, কমৰেড বাদল উল্লেখযোগ্য। বিয়াৰ পাছত গংগা শিলিগুড়িস্থিত শহুৰেকৰ ঘৰলৈ আৰু ৰেণু জলন্ধৰলৈ গুচি যায়।
প্ৰচণ্ড আৰু তেওঁৰ পত্নীক বিয়া দুখনে অতি সকাহ দিছিল। প্ৰকাশেও ৰেণুৰ সৈতে থাকিবলৈ গুচি গৈছিল। তাত সি অষ্টম শ্ৰেণীৰ পৰা দশম শ্ৰেণীলৈকে পঢ়া-শুনা কৰে। ৰেণুৱে কয়—
‘আনকি বিয়াৰ আগতেও আমাক ভাইটিৰ দায়িত্ব ল’বলৈ কোৱা হৈছিল
আৰু তাক তিনি-চাৰি বছৰমান লগত ৰাখিছিলোঁ। যিহেতু দুজনী
ছোৱালীৰ ভিতৰত মই ডাঙৰ আছিলোঁ, সেয়ে দায়িত্বটো মোৰ ওপৰতে
পৰিছিল আৰু মই সেই দায়িত্ব সুচাৰুৰূপে পালন কৰিছিলোঁ। কিন্তু
প্ৰকাশে পঞ্জাবৰ জীৱনশৈলীত নিজকে খাপ খুৱাবলৈ অসুবিধা পাইছিল।
স্কুলত পাঞ্জাবী বাধ্যতামূলক হোৱাৰ বাবে সি পাঞ্জাবী শিকিবলগীয়া
হৈছিল।’
স্কুলৰ দৈনিক পাঠৰ উপৰি প্ৰকাশে ৰেণুৰ পৰা সাম্যবাদৰ প্ৰাথমিক জ্ঞান পাইছিল। আচলতে প্ৰচণ্ডই গোটেইকেইটা ল’ৰা-ছোৱালীয়ে এইখিনি শিকি দলটোত যোগ দিয়াটো বিচাৰিছিল। শিলিগুড়িত প্ৰচণ্ডৰ জী-জোঁৱাইৰ লগত সঘন যোগাযোগ আছিল। কেতিয়াবা তেওঁ ৰেণুক লগ ধৰিবলৈ জলন্ধৰলৈকো গৈছিল।
ইতিমধ্যে মাওবাদীসকলৰ লগত যুদ্ধ কৰাৰ উদ্দেশ্যে চৰকাৰে ১৯৯৭ চনত এখন সন্ত্ৰাসবিৰোধী আইন প্ৰণয়ন কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। এই কাৰ্যৰ বাবে চৰকাৰে মানৱ অধিকাৰ খৰ্ব কৰা বুলি সমালোচনাৰ সন্মুখীন হৈছিল।
ইতিমধ্যে নেপালৰ প্ৰধান মন্ত্ৰী গিৰিজাপ্ৰসাদ কৈৰালাই মাওবাদীসকলক উৎখাত কৰাটো চৰকাৰৰ এক লক্ষ্য হিচাপে ধৰি লোৱাত প্ৰচণ্ডই এই সিদ্ধান্তৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ চলাই যোৱাৰ সংকল্প লয়। তেওঁ কৈৰালাৰ কংগ্ৰেছী নেতাসকলক আক্ৰমণৰ লক্ষ্য হিচাপে বাছি লয়।
অৱশেষত চৰকাৰ মাওবাদীসকলৰ বিৰুদ্ধে সষ্টম হৈ পৰে। সেই বছৰতে অৰ্থাৎ ১৯৯৮ চনৰ মে’ মাহত চৰকাৰে সমগ্ৰ দেশতে ‘অপাৰেশ্যন কিল’ চিৰা-২’ নামৰ মাওবাদীবিৰোধী অভিযান আৰম্ভ কৰে। ইয়াৰ পাছত চৰকাৰ মাওবাদীসকলৰ প্ৰতি সহানুভূতি প্ৰদৰ্শন কৰা বাতৰি কাকতবোৰৰ স্থিতিৰ ক্ষেত্ৰত সৰৱ হৈ পৰে।
৫৩
