সেই সময়ৰ ভিতৰতে প্ৰচণ্ডই ‘সংবিধান সভা- ক্ৰান্তিকাৰী কিম্বা সংস্কাৰবাদী।’ (কনষ্টিটিৱেণ্ট এছেম্বলী— ৰিভ’লিউশ্যনেৰী অ’ৰ ৰিফ'মিষ্ট) নামৰ এখন গ্ৰন্থ ৰচনা কৰিছিল। এই কিতাপখন ৰাজনৈতিক দলবিলাকৰ বাবে একপ্ৰকাৰ আকৰ্ষণৰ কেন্দ্ৰবিন্দু হৈ পৰিছিল। তদুপৰি তেওঁ মূলসুঁতিৰ ৰাজনৈতিক আলোচনী আৰু বাতৰি কাকতত ভালেমান প্ৰবন্ধ লিখিছিল।
যিহেতু সকলো ৰাজনৈতিক দলেই ১৯৯১ চনৰ সাধাৰণ নিৰ্বাচনত চকু দিছিল, উগ্ৰ বাঁওপন্থী চি পি এনেও (ইউনিটি চেণ্টাৰ) ইয়াৰ ৰাজনৈতিক ডেউকা মেলিছিল। ১৯৯১ চনৰ মে’ মাহত অনুষ্ঠিত নিৰ্বাচনত এক বৃহৎসংখ্যক লোকে ভোটাধিকাৰ সাব্যস্ত কৰে। প্ৰায় ১১ নিযুত ভোটাৰৰ ভিতৰত ৭ নিযুত (৬৫%) ভোটাৰে ভোটাধিকাৰ সাব্যস্ত কৰে। ইউ পি এফে ৯খন আসন লাভ কৰি বিধানমণ্ডলৰ তৃতীয় বৃহৎ গোট হিচাপে প্ৰতিপন্ন হয়। কৃষ্ণ বাহাদুৰ মেহাৰা সেই ইউ পি এফ দলৰ সদস্যবিলাকৰ অন্যতম আছিল। নেপালী কংগ্ৰেছে ১১০খন আসন লাভ কৰি এক বৃহৎ দল হিচাপে অভ্যুত্থান ঘটায়। তেনেদৰে নেপালৰ সাম্যবাদী দল (সংযুক্ত মাৰ্ক্সবাদী-লেনিনবাদী)এ ২০৫খনৰ ভিতৰত ৬৯খন আসন লাভ কৰে।
নিৰ্বাচনী ফলাফলে এইটো প্ৰতিপন্ন কৰে যে ৰাজতন্ত্ৰৰ আগৰ দলসমূহে জনগণৰ সমৰ্থন হেৰুৱাইছিল। ২৯ মে' ১৯৯১ চনত নেপালী কংগ্ৰেছ দলে গিৰিজাপ্ৰসাদ কৈৰালাক প্ৰধান মন্ত্ৰী হিচাপে লৈ চৰকাৰ গঠন কৰে। এই সংসদৰ প্ৰথম অধিৱেশন ২০ জুনত বহে।
কিন্তু নেপালৰ জনগণৰ এটা ভাল ভৱিষ্যতৰ আশা মৰহি যাবলৈ বেছিদিন নালাগিল। এবাৰ ক্ষমতালৈ অহাৰ পাছত, ৰাজনৈতিক নেতাসকল দুৰ্নীতিত লিপ্ত হৈ পৰিছিল আৰু সামন্ত প্ৰভূসকলৰ দৰে আচৰণ কৰিছিল। গতিকে নেপালত প্ৰচণ্ড পৰিচালিত সাম্যবাদী দলেও তথাকথিত গণতান্ত্ৰিক চৰকাৰৰ কাম-কাজত আতংকিত হৈছিল।
যদিও প্ৰচণ্ডই এই সময়ছোৱাত তেওঁৰ ৰাজনৈতিক কাম-কাজত মগ্ন আছিল, কিন্তু তেওঁ এজন দায়িত্বশীল দেউতাক হিচাপে অতি সচেতন আছিল। ১৯৯৩ চনত তেওঁ কুম্বেশ্বৰৰ ভাড়াঘৰত ডাঙৰ জী জ্ঞানুৰ বিয়াৰ আয়োজন কৰিছিল। সংগঠনটোৱে প্ৰচণ্ডৰ ডাঙৰ জীৰ বাবে চিটৱানৰ অৰ্জুন কুমাৰ ওৰফে কমৰেড সাগৰ নামৰ এজন দৰা বিচাৰি উলিয়াইছিল। শ্যাম বাহাদুৰে কৈছিল—
‘বিয়াখন সাধাৰণভাৱে পতা হৈছিল। খুব কম মানুহকহে বিয়ালৈ নিমন্ত্ৰণ
কৰা হৈছিল। আনহে নালাগে আমাকো নিমন্ত্ৰণ কৰা হোৱা নাছিল।
ক’বলৈ গ’লে— এইখন এখন সাধাৰণ অসাধাৰণ বিয়া আছিল।’
বিয়াৰ পাছত জ্ঞানু গিৰীয়েকৰ সৈতে চিটৱানত থাকিবলৈ গৈছিল। দুজনী কন্যাৰ মাতৃ জ্ঞানু এতিয়া পঞ্জাবৰ জলন্ধৰত বাস কৰে। তেওঁৰ স্বামী এতিয়া ‘নেপালী গণ
