১৭
জন আন্দোলন
বাৰদফীয়া চুক্তি স্বাক্ষৰ হোৱাৰ প্ৰায় পাঁচমাহৰ পাছত সাতদলীয় মৰ্চা (এছ পি এ)ই ২০০৬ চনৰ এপ্ৰিলৰ পৰা সমগ্ৰ দেশজুৰি এটা চাৰিদিনীয়া সাধাৰণ ধৰ্মঘটৰ আহ্বান দিয়ে। মাওবাদীসকলেও ইয়াৰ সমৰ্থনত কাঠমাণ্ডু উপত্যকাত যুদ্ধবিৰতি ঘোষণা কৰে। প্ৰথম চাৰিদিনত নেপালৰ বিভিন্ন ঠাইত, বিশেষকৈ কাঠমাণ্ডুত ব্যাপক ৰূপত প্ৰতিবাদী কাৰ্যসূচী ৰূপায়ণ কৰা হয়। ফলশ্ৰুতিত, ৮ এপ্ৰিলত কাঠমাণ্ডুত সান্ধ্য আইন বলৱৎ কৰা হয়। সান্ধ্য আইন জাৰি কৰা সত্ত্বেও অসংগঠিত ৰূপত প্ৰতিবাদ অব্যাহত থাকে।
পিছদিনা সাতদলীয় মৰ্চা (এছ পি এ)ই অনিৰ্দিষ্ট কালৰ বাবে প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত কৰাৰ কথা ঘোষণা কৰে আৰু কৰ নিদিবলৈ আহ্বান জনায়। সাতদলীয় মৰ্চাৰ আন্দোলনৰ মুখ্য উদ্দেশ্য আছিল গণতন্ত্ৰৰ পুনৰ প্ৰতিষ্ঠা। কিন্তু বিতৰ্কিত ৰজা জ্ঞানেন্দ্ৰ আছিল অতিশয় অনমনীয় আৰু আঁকোৰগোজ। ক্ষমতা ত্যাগ কৰাৰ কোনো লক্ষণ তেওঁৰ কথা-বতৰাত প্ৰকাশ পোৱা নাছিল।
অন্যহাতে তদানীন্তন গৃহমন্ত্ৰী কমল থাপাই দাবী কৰিছিল যে প্ৰতিবাদী কাৰ্যসূচীবোৰত মাওবাদীৰ প্ৰৱেশ ঘটিছে। লগতে তেওঁ সান্ধ্য আইন অব্যাহত থাকিব বুলিও ঘোষণা কৰিছিল। ক্ৰমান্বয়ে ৰাষ্ট্ৰীয় আৰু আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় দুয়োটা প্ৰচাৰ মাধ্যমৰ গণ বিক্ষোভটোৰ প্ৰতি দিয়া মনোযোগ বাঢ়ি যোৱাত প্ৰতিবাদৰ প্ৰাবল্যও বাঢ়ি গৈছিল।
সমগ্ৰ দেশখনৰ লাখ লাখ নেপালীয়ে বিৰোধীয়ে নেতৃত্ব দিয়া প্ৰতিবাদী কাৰ্যসূচীত
