এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
॥ প্ৰগতিৰ গান॥
(৩৯)
ভাৰতবৰ্ষ তোৰ জ্ঞানৰ আলোই
নাশিছিল বিশ্বৰ গহীন এন্ধাৰ
তোৰ মহান আদৰ্শই বিয়পি পৰিছিল
বিশাল পৃথিৱীৰ ইপাৰ সিপাৰ॥
০ ০ ০
অতীতত আছিলি সবাৰো আগত
আজি দেখো তোৰ স্থান সবাৰো পাছত
জ্ঞানৰ বন্তি তোৰ নুমাল হাতৰ
পথহাৰা আজি তই অন্ধকাৰত।
কিয় হ’ল আজি তোৰ এনুৱা বিলাই
ভাবি-গুণি চা এটিবাৰ॥
০ ০ ০
যুগে যুগে জাহ গ’ল কালৰ বুকুত
তোৰ জ্ঞানবীৰ সন্তান অলেখ অযুত
সেই সবে পিন্ধালে যশৰ মুকুট তোক
জিলিকাই তুলিলে বিশ্ব বুকুত;
আৰু যুগে যুগে জনমিল তোৰেই বুকুত
কুলাঙ্গৰ সন্তানো অলেখ অযুত।
সেই জ্ঞানহীন সন্তানে দেশৰ নায়ক হৈ
সোলোকাই দিলে তোৰ যশৰ মুকুট
নিঃশেষ কৰিলে অতীতৰ সন্মান বিশ্ব বুকুত৷
নুমুৱাই দিলে তোৰ গৌৰৱ মণ্ডিত জ্ঞানৰ পোহৰ
ৰুদ্ধ কৰিলে তোৰ বিশ্ববন্দিত জ্ঞানৰ দুৱাৰ॥
⸺
[৫৪]
