শৰ বাৰোহণ। পুৰণি-যুখী পাচে গুটিয়া বুফন বোৰে কোৰ এটি নি আৰু চাবলৈ মন কৰিলে। বড় ফুকনেও গৰ সন্দিকৈ। যালৈ বহঙ্গে নালে; বায়ো গো গাধৰ সিংহৰ বোৰেৰে সমালোচনা কৰি চামৰাৰ জগত যাই ৰুদ্ৰসিংহৰ সিংহা- গৈ। গুৱাহটিয়া ফুকন বোৰৰ সাৱধান হৈ হিছে। পাছে ৰাজায়ে। উপাই ৰুে কলিয়াবৰলৈ অনাই চাৰিঙ্গিয়া ফুকন বুড়া গোহাঞি ফুকনক টঙ্গনিয়াই মাৰি সুলত দিলে; গড় গালৈ আহি স্বতন্ত্ৰ হৈ বহিল। তাত পাচে নাম ভাঙ্গিয়া ফুকনকে টানিয়াই মাৰি সুলত দিলে। পানি ফুকনকে মাৰিলে।এমনে কতো দিন থাকি সাধুসকলৰৰ মনত ক্লেশ জন্মাই অনেক দুখ দিছিল; বস্তু জাতে লুৰি পুৰি ললে। পাছে তুংখুঙিয়া গঙ্গাধৰ সিংহ ৰাজা মৰিল। তাত পাছে তেওঁৰ বড় পুতেক ৰাজা হুই চন্দ্ৰ সিংহ নাম ললে। এতেকে গৰ গঞা সন্দিকৈ বড় ফুকন মৰিল; তাত পাহে দুৱৰাৰ পুতেক বড় ফুকন হল; সক ১৬০৯। ১৫৯৩। তাত পাচে মেটেকিয়ান ফুকনে বঙাললৈ কথা দি গুৱাহাটি এড়ি দিলে। বঙ্গালৰ নৰাৰ মধুৰ খাএ লোকজন সহিতে আহি গুৱাহাটিৰ গলে তিনি বৎসৰ পাঞ্চ মাস অধিকাৰ হৈ আহিল। তাত পাচে ১৬৩৪ শকত আসা মাসত তুং খণ্ডিয়া গদাধৰ সিংহ মহাজায়ে পাত্ৰ মঞ্জিৰে সমালোচন কণি, গুৱা- হট লবৰ কাৰণ নামখৰু চেটিয়া বড় ফুক দিহিজিয়া বড় বড় যাক, কেও সন্দিকৈৰ পুতেক, নাম ভাঙ্গিয়া ফুকণ খামৰাক চাষি- জিয়া ফুক, লামনখৰুৰ বঙ্গহ পুথাও ফুক, দিনিহাল বুঢ়া গগাহাঞিৰ শসহ চেঙ্গেলাই ফুক, ফুল বৰুৱাৰ পুতেক পানি ফুক, সকাল বড় গোহালিকা গড়গাৰ পৰা পাছিলে। লাপিতি ফুক্ষণৰ পুতেক, পানি 'সিহিঙ্গিয়া বড় বড়য়ায় পিক চাই চেটিয়াৰ মাতি হলো ফুকণ, এই সকল প্ৰমুখে ৰাজা খোৱা, হৰি কিয়া সফলে ফলিয়া বড় পাই গৈ ফুফশ বোৰ সইতে
