এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
গীতি-মালা
(৫১)
অসমা, অসমা, আই নিৰুপমা
পাৱত তোৰ পদুমৰ চকা,
শ্যাম বৰণীয়া, ধুনীয়া সাজেৰে,
লৱণু দেহাটি ঢাকা।
শিৰত তোৰ হিমেৰে, হিমানী কিৰীটি
আঁচলত কবিতা লতা,
পুৰণি মহিমাৰ, সোণালী গৰিমা
আছে তাৰ বুকুতে পতা।
তোৰ পো লাচিতৰ, বিজয় বাতৰি
জগতে শুনিছে ৰৈ,
জীয়া তেজ জেৰেঙাত, আজিও জিলিকে
জয়াৰে কাহিনী কৈ।
তেনে পো, জীয়াৰী, আজিও জননী,
আজিও বুকুতে যাৰ।
কোন বিজয়ীয়ে জিনিব পাৰিব
আই তোৰ মুকুতা-হাৰ?
অসমৰ দ’লতে, সোণৰে কলচী
ৰাতিও জিলিকি থাকে,
লখিমী আই তোৰ, চেনেহী মুখনি
‘অসমে’ সপোনত আঁকে।
⸻
