এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
পাপৰি
( ৪৫ )
নিজানত বহি তাতে অন্তৰ বেদীত মোৰ
নিৰাকাৰ কিবা এটি এনেয়ে পূজিম,
—তুলসী অশুচি হল —অশুচি দূবৰি বন,
—চিৰ-ব্যৰ্থ জীৱনৰ ৰঙা জৱা দিম।
( ৪৬ )
এদিন আছিল সখি কত কি যে ভাবিছিলো।
কল্পনাতে অলকাত ফুৰিছিলো ভাহি,
সুনীল আকাশ ভেদি উঠিছিলে ইন্দ্ৰধনু
—বিশ্বৰ বুকুত মাথো ফুটিছিলে হাঁহি।
( ৪৭ )
লাজুকী প্ৰেমৰ আভা লাগিছিল কৰবীত:
পৰশতে জঁয়পৰা নিলাজী বনৰ,
কৈছিলে কেতেকীয়ে,- “প্ৰেমিক দুৱাৰ খোলা
এয়েই মাহেন্দ্ৰ–ক্ষণ মধু-মিলনৰ।”
[ ১৬ ]
