পৃষ্ঠা:পদ্যাৱলী.pdf/৫৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৮
পদ্যাৱলী।


প্ৰকৃতিৰ অপৰূপ শোভা মনোময়,
দৰশন কৰি হওঁ আকুল হৃদয়।
কল্পনা সখীৰে সৈতে ভাবোঁ দিনে ৰাতি,
কি দয়ালু সৃষ্টিকৰ সৰ্ব্ব জীৱ প্ৰতি।
কালে চিত্ৰময় কৰি বিশ্ব-নাট ঘৰ,
তুষিছে জীৱক কেনে সেই চিত্ৰকৰ।
ধন্য বিশ্বপতে! ধন্য চেনেহ তোমাৰ,
অগম্য মহিমা তযু, নৰে বুজা ভাৰ!