এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪০
পদ্যাৱলী।
“ভীৰুভাৱ শিকি নৰে তোৰে মোহিনীত,
বিশ্বাস হেৰাই কীৰ্তিনাশে পৃথিৱীত;
এনে ভাবে কত ক্ষতি, ঘটিছে আজিকো প্ৰতি
লেখিলেও অন্ত তাৰ নোহে কদাচিত,
কৰ্ম্মহীন বিশ্ব আজি পাপে আৱৰিত।”
ইদৰে কৃপণে বকি ব্যাকুল অন্তৰে,
হুমুনিয়া কাঢ়ি চাই বল একে থৰে;
এনেতে ধনৰ পতি, যক্ষৰাজ মহামতি
আগতে দিলেহি ঠিয় ক্ৰোধাবিষ্ট মনে,
মাৰিলে পেৰাৰ চাবি ভয়তে কৃপণে।
কবলৈ ধৰিলে ছায়াৰূপী ধনপতি,
“পাপিষ্ঠ নিৰ্ব্বোধ তই অকৃতজ্ঞ মতি!
তোৰ দৰে নীচ জনে, এনে দৰে সৰ্ব্বক্ষণে,
নিন্দে মোক, নিন্দে মাথোঁ মোৰ দয়াৰাশি,
পাপ প্ৰলোভন-আশে নিজগুণ নাশি।
নৰাধম! মই কি মানব আত্মা কৰোঁ কলুষিত,
সৰ্ব্বদোষে দোষী তোৰ ধনলোভী চিত!