এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৯
পদ্যাৱলী।
দিলে দেখুৱাই তাৰ, কৰ্ম্মফল আপোনাৰ,
নিন্দিলে নিজকে নিজে হৃদি-আবেগতে,
আৰম্ভিলে গাৰ আত্ন-পাপ এই মতে।
“যদিহে পৃথিৱী মোৰ দুখে দুখী হৈ,
এই ধন, বুকু মাজে লুকুৱাই লয়।
তেনেহলে মোৰ পাপ, হৃদয়ৰ দুখ-তাপ,
আপুনি গুছিলে হৈ, শান্তি-সুখ পাই,
কিন্তু হায়! ধৰ্ম্ম আজি পৃথিৱীত নাই।”
কিবা প্ৰায়শ্চিত্ত কৈ, হে কৰুণাময়!
এই ঘোৰ মহাপাপ গুছুৱাম মই?
হে সৎগুণ বিনাশক, পাপী ধন, প্ৰৱঞ্চক!
বলহীন নৰে কোনোকালে কদাচিত,
পাৰে নে কৰিব তোৰ শক্তি পৰাজিত?
“তইয়ে পৱিত্ৰ ভাব মানৱ-আত্মাৰ,
কৰিছ বিনাশ, মাথোঁ নাম আছে তাৰ;
তইয়ে সংসাৰ জুৰি, যত ধৰ্ম্ম কৰ্ম্ম পুৰি,
পেলাৱ পাপৰ গুটি সকলো ঠাইত,
হত্যাকাৰী-হত্যা কৰে তোৰেই ফাঁকিত।”
