পৃষ্ঠা:পদ্যাৱলী.pdf/২৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২১
পদ্যাৱলী

কৰিলে আৰাৱ শুনি কুউ গান তাৰ।
কিন্তু চিৰদিন কাৰো নাযায় সমানে
ভোগে জীৱ সুখ দুখ পাল অনুসাৰে।
ঘূৰিছে নিয়তি চক্ৰ একেৰাহে সদা,
তাৰে লগে লগে আহে যায় ঋতু ছয়
সুনিয়মে প্ৰকৃতিৰ মৰম কোলাত।
ইদৰে সংসাৰ-সোঁত কত পাৰ হল,
তথাপি হে মহাযোগি। আপোনাৰ তাত
নগল এবাৰো চকু। একে ভাবে মাথোঁ
ৰাখিলা অটল ভাবে জীৱনৰ তৰি
বিপদ-ধূমুহা মাজে কাল-সাগৰত
শিলা প্ৰতিমূৰ্ত্তিৰূপে নিৰ্জীৱ অচল
বহি যোগ-আসনত ধ্যান-নিমগন।
জাৰৰ নিয়ৰ পানী নাইবা জহৰ
চোকা সূৰুযৰ তাপ, কোনোৱে তোমাৰ
নোৱাৰিলে ওপজাব কোনো আহুকাল।
বসন্তৰো ফুলা ফুল আৰু শৰতৰ
কৌমুদীৰো সুধা হাঁহি, কোনোৱে তোমাক
হাজাৰে কৌশল কৰি কোনো উপায়েৰে
নোৱাৰিলে হহুঁৱাৰ ক্ষন্তেকো কাৰণে।
বাৰিষাৰো মেঘ-মালা মূষলৰ ধাৰে
ঢালি পানী দিনে ৰাতি, লাজতে দোঁৱালে