পৃষ্ঠা:পদ্যাৱলী.pdf/১৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৩
পদ্য়াৱলী


কত ৰাজা মহাৰাজা, সৈন্য সামন্তেৰে,
শত্ৰুৰ সহিত কৰি, দুৰ্ঘোৰ সংগ্ৰাম,
ৰক্ষিব ই দিব্য ঠাই অতি যতনেৰে,
উছৰ্গিছে হাঁহি হাঁহি ধন, জন প্ৰাণ।
( ৯ )
পতি, পুত্ৰ, শোকে আৰু কত বীৰ-নাৰী,
ধৰি সমৰৰ বেশ ইয়াৰে কাৰণে,
বীৰাঙ্গনা তেজে, শত্ৰু আগে আগ বাঢ়ি,
কৰে যুজ সংগ্ৰামত উৎসাহিত মনে।
( ১০ )
সৃষ্টিস্থ জীৱৰ ঈশ, নৰে ইথলত,
এৰে বীৰতেজ, পদ, গৰ্ব্ব, অহঙ্কাৰ।
নাথাকে কটুৱাভাৱ, যায় আঁতৰত,
সোমাব মাত্ৰকে এই মন্দিৰ ভিতৰ।
( ১১ )
পিতৃৰূপে পালে প্ৰিয় আপোন নন্দনে,
পুত্ৰৰূপে, পিতৃ-মাতৃ পূজে ভক্তিভাৱে।
পতি নিজ প্ৰিয়-ভাৰ্য্য়া ৰাখে সুযতনে,
ভাৰ্য্য়াৰূপে পূজ্যতম স্বামী-পদ সেৱে।
( ১২ )
পৱিত্ৰ ই দিব্য ঠাই সদা প্ৰেমময়
হিংসা, দ্বেষ, কপটতা, শূন্য ইথলত,