পৃষ্ঠা:পদুম কুঁৱৰী.pdf/৭৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

৭৪ পদুম কুঁৱৰ কোব মাৰি পঠিয়ালো । কিন্তু সূর্যই অতি কৌশলেৰে সেই কেবিতে। এৰাই ঘুৰি নিজৰ কৰোৱালেৰে এট্রা পূর্ণহতীয়া কোৰ মাৰি কুমেদানব মটো ছিঙি মাটিত পেলালে। এই অভাবনীয় কাৰ্য্য দেখি বাকী কহুৱা কে ট্রা ভয়ত প গাই খুঁটি মাৰিলে বৰফুকনে কি কৰিব, কি নকৰিব, বিচুত্তি হৈ য েজানি ততে চৰূপ মহৰ দৰে থৰ হৈ বল । | কুমেদানক কাটিয়েই সূৰ্য্যই তর্বোৱলথল মাটিত পেলাই পদুমৰ ডিঙিত সাৱট মাৰি ধৰি কান্দিবলৈ ধৰিলে সুর্যত্ব পৰ্ব পাই তৎ- ফাৎ জাপখোৱা পদুম ফুটা মুকলী হৈ পবি= 1 পছছে। যেন কিব। সমাক্রি ক দেখি আছিল হঠাৎ যেন কোনোবাই জগ[লে । সমাজিক ভাগিলে মানুহে চকু মেলিও কিছুমান বেলি কত অটো, কি কৰিছো একোটা ঠিক কৰিব নোৱাৰে ; পছুমেও সেই দৰে অলপমান বেলিলৈ একোটো ঠিক কৰিব নোৱাৰি একেথৰে সূৰ্য্যৰ মুখলৈ চাই অাছিল । দুৰ্ঘোৰ এন্ধাৰ নৰ এটাৰু ভিত নত ৰতিপুৱা বেলি এই অহেঁতে লাহে লাহে পোহৰ পৰি যেনেকৈ ভৰৰ বস্ত্র সকলাে খিনি ওলাই পৰে, সেই দৰুে লাহে লাহে পদুমৰ মনৰ কথা বিকি যেন কিবা এটা দেহৰ পাই সুলাই পৰিল । পদুমে আগৰ সকলো কুখ্য সুৱৰিলে । প্ৰাণৰু সুৰ্যক চিনি পাই পর্তুমে এক মৃত্যু- ওঁৰ নিমিত্তে আপোনাৰ = স্তিত্ব পাহৰি গল, তেওঁৰ হৃদয়- সদ ক্ষন্তেকৰ নিমিত্তে শত ই, হন জুৰ পাৰল । দুই হাতে সুখৰ ডিঙ্গিত সাবট যৰি ধৰি কলে “প্রাণেশ্বৰ, এই অভাগিণীক তুমি আজিলৈকে পাৱা নাই ? . তুঙামিৰি আজি এই জনম | পূৰ হল আৰু একো নাই ! প্রাণে ঘৰ, তুমি ইয়াৰ পৰা বেগই যােব, কেনেবাকৈ দেউতাই দেখিব । আইৰ ভাগৰত টোপনি আহিছে, আহক, মই জমা & 1——সখী মোৰ ওচৰতে অছে। নৈত উটি