পদুম কুঁৱৰী। শেষত তেওঁ নশ্বৰ দহ পৰিত্যাগ কৰি যত ৰােগ-শোক সংস! তাপ নাই তেনে ঠাই' গুচি গ! ম'ৰবৰ সময়ত তg কাতর স্বীব জন্মভূমি ! - ভূfa !! জন্ম ভূfA |!!” বুলি তিমির মাতি নিমা হল ! ববিত্তই ও ককায়েকৰ ওচৰতে পৰি প্ৰাণ' কৰিলে। চতুর্দশ অধ্যায় আশা পূৰ হল । “Ir1 "Marx H€ IN Id apps is a fti he signs HE? Cheek 1: c0]d as ashes Nor love's ( n kiss shall stake thiUse Eyes "I'd lif't tha: Si] IkEt lashes.– 'T. Cat1 pie |1. অামি এতিয়া অলপ সূর্যকুমাৰৰ ওল! কওঁ । ৰক পোৱাৰ আগে কলীয়ান্ডোমেৰিা বৰফুকনে যেনেকৈ হ- দত্তৰ কোলে! সুংস্ত্র নেপ ই এক প্ৰকাৰ নিৰাশ হৈছিল, সূৰ্য্যকুমাৰাে সেইদৰে যি অাশা কৰি আহিছিল, সেই আশা পূৰ হোৱাৰ আশা লেদেখি এক প্ৰ কৰি নিৰাশ হৈছিল । বৰফুকনক হৰদত্তক লাগে, সূৰ্যক পদুমক লাগে । হৰদত্ত ঋত, পদুম এত, গতিকে হবদত্তক নেপালে সুৰ্যৰ শি বিফল । ৰঘুক যেতিয়া বৰফুকনৰ মঃ দুহে ধৰি নি বৰফুকনৰ আগত দিলেগৈ, তেওঁখ মুখে যেতি হবদত্তৰ বাতৰি জানিব পৰা গল, ভেক্তিয়াহে সূৰ্থৰ অশা-গছৰ ঐলিটি এটি পােখ।
