পৃষ্ঠা:পদুম কুঁৱৰী.pdf/৬৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

ত্রয়ােদশ অধ্যায় বিশ্বাস ঘাতকত। "B15, bl011 Cu liter syix, Thu art Ipt 50 1153kita AG man's ingra ti1tde; Thp topi 15 flt 40 k]] Becase thout aTt fot sell, Athb18g5 +}}* breatn teee. Feigi ho ! sir!g 27eigth it ! unto the sIf an ho]] z: Most frie1dship is feigning, most loving is fully - Shakespeare, মানুহৰ গতি স্থিতিৰ জগত দুখন ; অন্তর্জগত আৰু বহির্জগত।। চাহ বুলিলেই এই দুখনৰ হাত সৰি চলিব নোৱাৰে। ক্ষন্তেকৰ নিমিত্তে এখনৰ পৰা গৈ তালৈ পৰি আন এখনও কি ব পাৰি, | কস্তু আকে। ৷ৈ উ ভবি লাগিবই যে লাগিব তাৰ এ কনো সন্দেহ নাই। অন্তর্জগত আৰু বহি গতৰ মাজত এৰা এৰি নোহােৱা সম্বব । যত অন্তসত, দুত বহি ৭গত, যত বহি চাও তত অজগত। এই দুই জগতৰ সামঞ্জস্যই সুখ। এই দামঞ্জস্য যত মাই তত সুখ ই, যত আছে তত টুথ আছে। সুখ সুখকৈ আমি এই পৃথিবীর এমূৰৰ পৰা সিমূৰলৈকে বাটকুৰি বাই বিচাৰি ফুৰিব পাৰে', বাৰি। ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ দুৱা সতী সাতুৰী পাৰ হবলৈ কপি যাব পাষ্টে), পুতি কাই পৰ্বতৰ একুৰি এট। টি বগাই সিফালে ভৈয়ামত নামিবগৈ পাবে, কোট কোৰা কাইট পোট। বটত মাহেকীকৈ সুদ ভৰিৰে খোজ কঢ় ফুৰব পাঝো, কিন্তু আমাৰ অন্তৰ্জগতত যদি সুখ