২৩ পদুম কুঁৱৰী ক্ষমতা! বি পতুম সূৰ্যৰ পিরাহত অন্তে কণ্ঠে শুকাই ৰে। মর্বে। হৈছিল, যি পদুম এই জীৱন' আকে। এইৰ যুঁক দেখা পালে হেপাহ পলুৱাই চলৰ সকলো কথা কৈ ম বুলি ভাবিছিল, তেনে পদুম এভিয়া সূৰ্যক হাত পাই লজত মুখেৰে মাঙিব নোৱাৰা হল !! |জ! এই সংসাৰত ভয়েইLছ “লেক ডাঙ্গৰ! সূৰ্যকুমাৰৰ চকুৰ নেৰা সৰ, সৰ কৰে স্বৈ পৰিব ধৰিলে । পদুমৰো চকুৰ কে) চকুত ধাক্তিত্ব নােৱাৰি সেই লে|ম্বে [রগ লগে) বৈ গল! বহুত বেলিৰ মূৰত সূৰ্য্যকুমাৰে আপোনাৰ গাৰ চে[েং কাপোৰৰ আগৰে মৰ আৰু তেওঁৰু প্ৰাণৰ পদুমৰ চকু না টুকি দি হে হে কবলৈ ধৰিলে – “পদুম, অতদিনৰ মুৰত তোমাকে এৰে এৰ।এৰি হল ! বিধাতাই অামাক জাত নিয়া ক বলে ! সুস্থ অংশ) অছিল যে তুমি মাে হবা, মই তোম! হস; কিন্তু সেই অালবালি লত তন! গল | আমাৰ মন-অ' ক{ত পত। 11. হঠাৎ ইফক, কৰে জাগি পলি ! পদুমক আৰু ৰে পদুম বুলি, সূর্যই কব নোৱৰে। 'অাঙ্গি ৰাতিৰ ভিতৰত মই তোমাক চক [ল কে এৰি গুচি যাব লাগিব। মোক এতিয়া তুমি শেসু চি ! jদ । যদি এই পৃথিবীই সূৰ্য্য এই থাকে, তেন্তে তেওঁ ||জে সময়ে লােক মুখে পজা সুখে আছে বুলি নিজেই ৩ ওঁৰ জীৱন স'কি যেন ভাবিব । ঈশ্বৰৰ চৰণত প্ৰথম, যেন তুমি ৰজৰণী হৈ হল সুখত কাল * । । এতিখ। তুমি যে এই জন্মলৈ বিল। !ি ” এই কু| কেষাৰ শুন} মলকে পদুমে “সূর্য। সূর্য! কি নিদারুণ কথা! *নি কালি বলৈ ধৰিলে অ| মুছ কছ, গল । সুকুমাৰে কাপােৰৰ আগেৰে অলপ অলপকৈ বিছি বহু ত বেদি ; অকে। তেওঁৰ চেতনা আনি।
