যোনি। | | ২) যেতে। হৈনি ( ) আধা কৰিবলৈ মৰা | হেজাৰ(স) হালাৰ। | তোহি। হেৰেীয়া (বি) এহেজাৰ মূল্য বেহনি (4) ঘোৰাৰ হাঁহি। এহেজাৰ থকা বা ধৰা। হেঁহ (খা.)ঘোৰাৰ দৰে ই-হেঁ কৰ। হেতু (স.) কাৰণ, নিমিত্ত। (অব.) হোন (স.) আপুনি কৰা উপকাৰ কাৰণে, নিমিত্তে। সোঁৱৰাই দিয়া লাজ। হোন হেতুকে (ব্য) কাৰণে, নিমিত্তে। পাৰ, আপুনি কৰ উপকাৰ সোঁৱৰাই লাজ দি। হোলি (বি) উদং, ৰখীয়া নথকা। হেহেকনি (স. *) খেচখেচনি; | হেদানি গৰু-মহ-আদিত খাটে)। ঘনে-ঘনে কোনো কাৰ্য্য কৰিবলৈ | হেদালি (স. শ.) সেৰোকৈ কামী বৈ কৈ কৰা আমনি। | সাজি ওলমাই থোৱা চাং; সেই হেহো (স ধা.) খেচখেচা, ঘনে || দৰে সজা চাল। ঘনে ধাৰ সাধি বা কোনো কাৰ্য্য | হোলি কামোৰণী (স.) পোৱাতী কৰিবলৈ কৈ আমনি কৰ। | | তিৰোতাৰ প্ৰসৱৰ পাচত হোৱা কামোৰণী বেদনা। হেন (বি) ৰেন, নিচিন; যেনে, অগ্নি হেজা (স, খা) ডিলিৰ ভিতৰত অজু | হেন তপত। ওৱাৰ দৰে অলপ বেদনা জন্ম; | নেয় বি)এনে,এই প্ৰকাৰৰ (পত)। যেনে, গল হেলায়। ( একাই। | হেনাচা (বি) উচ্চাৰণ বা মাতৰ ঠেলা হোই (স.) এবিধ ভাৰ * ঠিক নোহোৱ বিদেশৰ দৰে হো-পু (স.) ধনে-ঘনে মিছ। কোৱা। (স. শ.) অতৰ উচ্চাৰ ও কবি কাম পেলাই থওন, বিদেশৰ দৰে কোৱা কথা যেনে, টাং, টালৈজি। মাতৰ হেনাহা। হেৰ) (স ) গোটা গোঁত | হেমাহচাকৈ (কি ৰি) বিদেশীৰ দৰে, হেৰো)পথালিকৈ ৰাহ-আদি বাজি (কবলৈ শিকোৱাত খাটে); বেনে, অলপ দিনলৈ দিয়া জেওৰা| তুমি কৰা হেনে। কোণে। লে (স:) এৰি আকৰত হোৱা | হেনানি (কি. বি.) এতেকে, এই য। [হেনুল-লোৰ। | হৈতে (বি) এনেতেনে'। (স) হেলীয়া (বি) হেল-বৰণীয়া; অমূৰু মূৰ। এনেতেন হেল ?... ককৰ। হেল, সেস.)পহষৰীয়া কুকুৰ।
