হাল। হ; হাল মেলোলবুলিৰ পৰা | হিংসাৰুৰীয়া (বি) অপকাৰী হিল। গৰু ৰা সহ মূৰুলি।। খিয়লীয়া। [ গালি পা। হালা (স.) এপৰা মাটিৰ চাৰি| হিংহিতা (সা) কেট কো, গে ভাগৰ এভাগ। ( গছ। হিংহিলীয়া (বি) কোয়াখা। হাখি (দশ) হৰিা, এবিধ হাইল | হি হি, (বি) প্ৰচু, বহ। | ৰয়া আয়াত দিয়া মূল, তাৰ | হিচাপ, (স, শ। এ গণনা, আৰু হালধীয়া (বি) হালধি-বৰণীয়া, পীত '। বাৰ লেখ। (এধি গছ। হালি আলি (ক্ৰি. বি ) নম্ৰ ভাৱে, | হিল (স ) পিটনিৰ ওচৰত হয় | প্ৰেমেৰে দেহ সঞ্চালন কৰি।। হিটহিটনী (স.) দুটা বা অধিক টান হলি (শ) এবিধ শাক। | যাতে পশৰ এনেধনে ঠো হাতে-হালে (ক্ৰিবি.) দুটা দুটাকৈ।| খোৱাত হোৱা শৰ। (ক। হালোৱা (স.) হালৰাওঁ, না হিটহিটা ' , দুটা ৰা অধিক টান লেৰে মাটি-চহোতা। (বি) হালত | বাবে পুনঃপুনঃ ৫শ ই সগোৰা, (গৰু বা মহত খাটে)।' হিত। ৰি। উপাৰী, খাল-চি। হাত। (স.) পেড়। আদিৰ দুচটা | ( স ) উপকাৰ, মঙ্গল। পাট একে লগ কৰি চেপেটা হিতৰ (বি) উপকাৰী, (জ)। লো-আদি। । হিতকী। হা (স শ.) হহি।। ভাজন।। হিতৈষী (যি) আনৰ মন কামনা-কা, হাশ (সশ) হাঁহিৰ পাজ, নিশাৰ উপাৰুতি; জী) তিনি। হাহাকাৰ, (স.) উচ্চ মজেৰে কৰা হিতোপদেশ, (স.) স আচ, || ৰূপৰামৰ্শ। | এবা মানুহ। হিঃ (স.) এবিধ উগ্ৰগতি, দৰবত | হিন্দ (স.) বেদ-পুৰাণাদিৰ মত ৰ আৰাত দিয়া আঠা। | হিন্দুস্থানী (বি) হিন্দন-শে, হি হিস (স. বা.) হিংসা বা অপকাৰ কৰ। আনত হোৱা বা একা। (তা। হিল (বি) অপকাৰী, জহিত। হিন্দী (স.) হিন্দুস্থানী লোকে কোৱা (স.) অপকাৰী ৰা আহিত | হিসেশ) নিয়ৰ, ৰাতি আৰু ৰাতি | পা মা পা পা পানীৰ কিৎসা (স.) এপাৰ অহিত, ৰ ৰি।
