হতি।। | | ৪২ ] যটি। হতি (শ) হাতীত। “হী যেনে, হাঁ তাত। হা কাপোেৰ। | এনেও হয়। বাধা-বুজোৱা মাত; যেনে, হ! হ-হৈয়া (বি) পানীয়ে ন-কৈ লোৱা || তাক নেমাৰিবি। আটে গোই ৰোৰ সোঁত। | হাইফাই (স. শ.) ফোপনি, পৰিম হা (অব) মনৰ দুখ বা বেজাৰ। হোৱাত বেগাই চুকৈ লোৱা | বুকেৰ মাত। উশাহ; উদফাই-যোগ। হাই (স.) উচ্চ শব্দ, ভাজৰকৈ | হওফাও (স.) এৰ বুকুৰ ভিতৰত কোৱা কৰ শব্দ। থকা নিচেই মিহি জালৰ নিচিনা হাই উকমি ( স ) কোহাল, বৰ | বিযুক্ত দোভোৰ মহ, সিহঁতে হাই, উচ্চ শব্দেৰে কৰা দল। নিশ্বাসৰ বায়ু ভিতৰলৈ আমায় হাইতি ( স. শ.) দৌৰাত্য, ) আৰু উলিয়াই দিয়ে। | কোহাল। হওৰণি (স.শ) বাঘৰ গোঁজৰণি।। হইচ-লাইচ, (স. শ) ৰং-ধেমালি; হাওৰিয়া (. বা.) ৰাঘৰ দৰে শব্দ তিৰোতা-মতাই শৃঙ্গাৰৰ সম্বন্ধে কৰ, গোঁজ। কৰা আলাপ। হাকালবিকাল (স.) ভাত-কাপোৰ। হাই (স শ.। এৰি সেউজীয়া | হাঁকুটী (স. শ.) আঁকুহী, গছৰ গুটি- পাৰতৰ বনৰীয়া চৰাই। | আদি-পৰা দূৰৈৰ বস্তু টানি হাই (স.) এবিধ গছ আৰু তাৰ | অনা আগ-বেঁকা দীঘল মাৰি। ৩, মহিলৰ গুটি। কোটা (স. শ.) বস্তু ওলমাই থবলৈ হাইল (স. শ' এবিধ হালধীয়া এলমাই বা বৰশীৰ নিচিনা নাৰত হোৱা বস্তু। মাৰি। ৰচত দীঘৰ সূতা দুমোৰ হা কৰে কি. বি.) হাউং শব্দ কৰি | আঁকোৰ যতন। | বেগতে, (ৰতিওৱাত খাটে)। | হচি, (অ. দা.) হচিয়া, হাচি না। হাউলি (স.) ভাৰৰ লোকৰ টোল হাচট (স.শ.) তামোল-গায়োছ। ৰা ঘৰ-বাৰী। কৰা শব্দ। হ | হাটি (স)তি বেগেৰে আৰু তাৰ হলি (স. শ.) যে অস্তক ধৰোতে | তেৰে নাকে দি ওলোৰ ৰায়। ( অব.) লগা ব পাব নিমিত্তে হচিয়তী) সে শ.) জিলে হাঁচি ৰগ্ৰ হৈ চিৎকাৰ কৰা মাত; | হাঁচিয়া) তোলা এৰি বন।
