সতিনীষাৰি। ( ৪৪৮ ) সৎস । সতিনীতি (. শ.) বতৰ বাট | সত্ৰীয়া (স.)কোনাে গজ এটি | ৰা মাৰি। ১ | কাৰ মত। ( চৰণ। সতিনীয়াহ (স.) সতিনীৰ নিচিনা সৎপথ (স. ) উত্তম বাট; স বিৰােখ, যা মিল। সত্য (বি.) সা, গণ, যথার্থ। সতিয়ৈ (বি.) সতিনীৰূপ, সখিনী | (স ) চা খা; শা আৰ, হোৱা; যেনে, সতিয়ৈ মাক; পথ; নিশ্চিত, সিঙা, পৰীক্ষা সতিনীৰ ৰামীৰ আৰু তাৰ্যাৰ; 1 কৰি হিৰ কৰা বিষয়; এখন যু। যেনে, সতিয়ৈ গো । | সভ্যতা (৩. শ.) যথার্থতা, যিয়। সতিপতি (স.) লৰা-ছােৱালী, | নােহােৱা ৰা ,সা। সতি-সন্তান পাে-নাতি,নাতি-পুষ্টি। .। সত্যবাদিতা (৫ ) চা কথা- সতী(বি) পতিতা, নিল আমীত | | গে বাবা। বাতেন না। (স.) । | সত্যবাদী (বি.) সাকো। ( পতিতী শ.) স ও ;(ী) মত , নিল মীত বাজে। আনক নত তিমী। সতী | বাহিনী। বামীৰ লগত ম, গামীৰ শৰ| | সতাত(শ) সত্য নে অসভ্য, লগত চিতাত । | সচা নে হি; যেনে, এই গান সতাসত্য ঠিক করা। সতীত্ব (ও. শ.) সতীৰ ৰা ।। সতীর্থ (স.) একে ৰ শিষ, সঙ্গে (ক্রি. বি.) রূপে, নিয়ে, হৰি । [পুণ্য! | | পর্বত, (শণ-খােৱা মত)। সৰ (স.) মতকৈ লিখাগৰ শৰ সক (স. *) গল কাষ, কৃত্য, সৎকাৰ, (স. শ) সন্তান, সন্ত্র; } (স.) সৰু । সা(৩. শ.) স্থিতি, বর্তমান থকা | শৰে (ক্রি. বি.) সট, বেগতে। সৰ (স.) গােসই তত নিৰাসৰ সৎসর্গ (স.) সাধুৰ 'স, স ঠাই, মহন্তৰ ঘৰ। লােকৰ লগত ৰাস। কথা । বিকা) (স.) সত্ৰৰ কি | সংস(• মৎস্য, (ক) কোনো লােক পথিকাৰ কাৰৰ ঘাই গোসাই। | সলাে না।
