সঁহাৰি। ( ৪৪৬ ] সব। সহাৰি (স.) গম, উমান আটকাল, সগোত্র। (বি) একে গােৰ, সগােত্রী একে এনাবিৰ ৰংশ। সক (বি) কর্ম-কাৰ থকা। সঘৰ (বি) ধনে-ঘনে হেৰা, বিল সক (স) যহত যুবলৈ শাৰ | নােহো । পাচত লালগােয় কথা। সঘনে (জি. বি.) বাৰৰ বনেনে। সকলে (স)টাই, সম, সমুণায়। সট (স.) সাপ, বিপদ, টান। সকলােৱে মূলি (ফিৰি আটাই- সঙ্কটাপন্ন (বি.) বিপদত পৰা। বিলাক গােটাই, সমুচায়ে। | সঙ্কল (সা ) ৰং, মা, (প )। সকা(বি), ফলৰ আকাংক্ষা একা, | সঙ্কল (স. শ.) গােটো, একে কামনাযুক; যেনে,সকাম কি। মই কৰা( জ. বা.) মৰ।। ১ (স) কী, কাম; প্রয়ােজন | সংলা(স.) কোনো কাৰ্য কৰিবৰ | বা; কত কৰিবৰ এতি। সাহ, (স.) শালী বৰষুণৰ মাজত | সতি , (বি.) কৰিবলৈ মনেৰে ছেদ; উপশম, নৰিয়াৰ হ্রাস | নিশ্চয় কৰা। কামৰ মাজত পােৰ আৰি। | সঙ্কাশ, বি) তুল্য, সদৃশ, সমান ১ সকীয়া (স ) আগত সাক্ষী ৰাখি | সঙ্কীর্ণ (বি) ঠেক, বহল নােহাের। কোনাে কাম কৰিবলৈ বা ন | সচিত, (বি) কোচ-খোৱা; আশা- কৰিবলৈ ক। | যুক্ত কাগ নবঢ়া। সাংবি), হিত, এস ; যেনে তাৰ | সঙ্কেত (স, শ.) ইতি, ঠা; গুপ্ত ফস। | বা নিশিকিলে বুলি বা জানি সখি (সশ) নিয়ম মতে পৰশৰে | নাে কথা বা বিষয়। কপােৰ মাৰি দি কৰা বা ই, | সঙ্কোচ, (স.) কো; আশা, (গ) সখী। ' | 'কোনো কামলৈ আগ বাঢ়িবৰ সখীয়তী (দশ) পাটলৈ-চৰাই | অনি। এৰি সৰু হালধীয়া চৰাই। | স (স. শ.) লগ; যােগ, মিলন। সগ (বি) গভী , গৰ্ভত সন্তান সাত (বি) গুত, উচিত; মিলা) | স ( ) মিলন, গগ গগন ; সপশ () আমৈলতা।
