শিয়ৰণ। ( ৪০০ ) শিয়ৰৰক. সশিৱৰা কাৰ্য। | এবিং চান ব; যুণৰ লগত শিয় (স. ) থিয় কৰ, কুবুৰিয়া, || পৰা গো মা পানী। (নােয়ত খাটে)। | | শিলনি (৪. বহুত শিল থকা ঠাই। শিয়া (স.) শিপ। শিলা (স.) শশ, এৰি টান । শিয়াল (স.) শৃগাল, এবিধ হাই | (স. প.) শিলেৰে ঘঁহৰা । | বুকু-খোৱা অৰ; (শিয়ালী ।| শিলা(সশ)শিলৰ কাৰোতা। শিয়ান্টাহি (স. শ.) ৰনত লাগি। শিলাখন (স. শ.) উখহি হ টন এক শিয়ালৰ বৃত। | হােৱা এবিধ ৰােগ। শিয়ালগ (বি) ওফোলা গালবু। | শিলাবৃষ্টি (স. শ.) শিল পৰা বৰষুণ। (স.) এবিধ গাল উহা বেগ, | শিলিখ। (স. শ.) এবিধ গছ; তাৰ যদুমণি। | এট, হরীতকী। শিয়ানো (স.) শিয়ালৰ মোৰ শিলিখা-মণি (স.) দিলিখাৰ গঢ়ৰ নিচিনা অগেৰে এবিধ বন। এৰি সৰু সােণৰ মণি। শি, (স.) মুণ্ড, মূৰ, সি। । | শিলকোমােৰা (স. শ.) এবিধ দীঘল শিবলু (স.) হালবাওঁতে ফালৰ চান কোমাে। মুখত উঠা লুৰি। | শিশুটি (স.) সৰু শিল। শিৰা (স.) বৃত্তি কোষ বৃদ্ধি। ১ | শিলালিং. শ.)শিলৰ গুৰি নিচিনা শিমুৰি (স.) হাত ভৰি শিৰ এবিধ বালি। (ইত্যাদিৰ কাম। বিলাক টানি খৰ। ৰােগ। ১ | খি )(স.) যহাতেৰে সজা শিৰী(স.)এৰি মৃদু ফুল-ধৰা গছ। শিক) বগা কামৰাড়ৈ, সােণাৰি শিৰোধাৰ্য (বি) মূৰত সৰৰ বােগ, কি, ) (. শ.) ও মা হাতেৰে | যৰ মা, ( গত বাট)। শিল্পকাৰ, গৰুতসার্জে(শ্রী) শিৰােমনি (স. শ.) মূৰৰ এন্ধাৰ; | নিরাফি। আনত কৈ টে বা তার লোক, | শিল্পবিদ্যা (স, শ) শিফন। (তাল, বেয়া,হয়ে তাৰত খাটে); 1 শিশা (১) শিব কি- যেনে, পতিত বিৰােমণি, হই | দিয়া । শিৰােমণি। শি (স) মহাথে, তিনি না । খি (স.) পর্বত ৰা আৰুৰত থকা নেতাৰ তৃতীয় না।
