মুকি ( কি যি.) লােত পূ|ৈ নেংটি (.) পিন, বুণিনা লােকে নেদেখাকৈ বিচাৰি আনি। মাজে মাই নেল টা সূল (বি) বাঢ়িব নােৱৰ, (শত | ঠেক পােৰ। | খা); চহকী নােহােৰ। | লেপীয়া (বিগা-সৰ আৰু এ- লুলু (বি) ধন-সম্পতি আৰু ঘৰ | | মাহুত খাটে) (জী নেংসে। বাৰী নথকা আৰু শৰীয়া। | লেংপেংকৰে (ফি, যি.) গাশত নাে মুফ (জ. থা) অলপকৈ ওপৰে | হোৱাকৈ ও ;ৈ যেনে, মাঠ | ওপৰে মা । লেংপেংকৰে বাঢ়িছে। লুলু (. বা.) অলপ বুৰণি | লেংলেণীয়া (বি) গাশ না , । চুনিলাল গাত এগৰ | শেয়া, (গছত টে)। নিচিনা বােধ অন্যা। | যেংলেংকনে কি বি) গাশত নো খি (শ) নৈৰ দাতিত গৰা] বৰাকৈ ও বৈ; যেনেমােল | এৰি বাগৰি তিৰ । | কােপা নেংপেনে বাঢ়িছে। লুহিয়ানি (স.)শুহিয়াৰ হৰি। | নোত, (বি) খাড়, গলগা; সুহীয়া (স.) লােহাে, কেৰাহী। } , হােত পােয়। লেইলেই দৌছেই (স.) তুচ্ছ লেকেচি, সঠি* গাে।। ঘিণ কৰি ওচৰ চাপিৰ নিদিয়া নেভেটি (.. পেৰিা , এ | ভাৰ- বুব। মাত। | পকৈ খােৰ।। (হে, ফে । লেৱ ) বি) লেওৰ বা পাতল | লেকেটীয়া (বি) ভালকৈ পুৰু নাে- নেউলে বােকাৰ নিচিনা। | লেকেষ্টা (বি) লেটো। লেইসেউ) (বি) বা নােহ, | লেখ, সে খ) গ, সংখ্যা, ছি- | চাপ । কেৰোত; লোক। লেকে) যি কাললৈ হেঁচা যায় লেক (স.) লিখেত, কাত সেই ফাললৈ আনােয়া। লেখন (স.) লিখ । লেও (শ) লিপি জিয়া পাতল ৰ; তাপ দিয়া পা নিত লিপি লোনী(স.) কাপ, আমি মিয়া নােকা। কাঠা। বিনা। লেং (স) যম, কাই হৈ | লেখা(স.) লিখাৰু, চি; মানুহ একাই ঘােয় ৰােণ। | লেখা (স.) লেখক, লি। যা
