লণ। ( ৪২০ ) লাশ (স.) কোমলতাৰে মিহলি | লিংলিশীয়া (বি) গা-সক, নীল আৰু | শুনি দুতাৰে পুৰ্ণ সৌ।। পাতা, (হুমাতি থাকে। লাৰণ্যৰী (বি.) খুশী। | লিটা (বি) চিটা, নিচিগা না, লাৰেশ) (স. শ.) ধুনপেঁচ, গান | | লেটেকা ; কৃপণ। [দিয়া হয়। লাহ শােতা। লিচৌ সশ) সৰ-ৰাই বিয়া শহতী (স.) বৰকৈ খুন মাৰি গা | লিলিকা “লকুলা” চোৱা। ঘোই । ভিযােতা। লিখ (স. ধা.) কাপৰ মুখেৰে আঁৰু ; লাহ “সন্দিকৈ চোৱা। আখৰৰ ৰা বক; চিত্র লাহ (স. শ.) মৰম বেথা, মেহ। কৰ, লিখনীৰ ৰা আঁক। (ক শাহৰি (বি.) সৰু, কোমল আৰু স) লিখেতা, যেী) লিখতী নি।(স. শ.) চেনেহী, সােণাই, | লিখন (ক. স.) লিখা ৰা আগৰ দিয়। মৰমৰ মাত। কাৰ্য্য। লাহী (বি) গা-পাতল, লেহা, শকত | | লিখনী (ম. শ.) নিকৰে মূর্তি আঁকা | আৰু ৰা নোহােৱা। কাপৰ নিচিনা যতন। নারী ) (স.)কাতিৰ শেষ আৰু | লিখা (স. .) লােকৰ হতুৱাই কাকত | কৰা ৰা মূর্তি আঁকা। শাহী) আমােণৰ আদিত পকা | লিখিত, (বি) লিখা, লেখা হােৱা। অনেক বিখৰ সৰু ধানৰ সাধাৰণ | লিখেত। লিখ, চোৱা। নাম। লিগিৰ (স.) ৰজা-মন্ত্রী আদিৰ লাহেকৈ (কি বি) অপে, আল | পৰিকৰ ৰা লও। (যী) লিগিৰী। কৈ, হেঁচা বা টেপা নমৰাকৈ | লিজ (স. শ.) মা, মতাৰ ঘাই উঃশৰ নােহােৱাকৈ। অর; পুমাৰ দৰে সৰ শিৰ লাহেৰীৰে (কি বি) লাহে লাহে, মুর্তি ; (ব্যাকৰণত), মতা, মাইকী ততাতৈয়া নকৰাকৈ। আৰু দুইৰৰ বাৰ বৰুজােয় লাহে-লাহে (ক্রি. বি.) খীৰে ধীৰে | শৰক পৃথক কৰা চিন। এ নকৰাকৈ ; মশ; উচ্চ শ | লিকৰি (স.) পুৰােহিতৰাণৰ নােহােৱাকৈ। [মােলি। সবা। নােকা। শহিলােটন, সেশ) খুন-গেট; ৰং-লিটিকা (বি) চুই গায়, বাঢ়ি
