। ৩৯৪। , ) (স. ) ভাল খ্যাতি, | | যাচনা । } (স. *) মাগন, ভি। যশসা) নাম। যাচ ঞা (ছ). যষ্টিমধু (স.শ) এবিধ শিপা-দৰব। যাক (সশ) আনৰ মিমিতে । যহত ( অব্য) গুণৰ ৰা, নিগুণে, ত্য-কৰোতা, পুৰােহিত। (ষি কাৰ্য্যৰপৰা যি ফল হব লাগে, | যাজ (স. শ.) পূজা-হােফ-আমি তাৰ বিপৰীত হােৱা ভাৰ বুজা- | কৰােৱা কাৰ্য্য; আনৰ-নিমিতে | পূজন। বলৈ ব্যৱহত ; যেনে, দৰব খুৱাবৰ | "| যাঠি (লশ) শূল, এভাল মাৰি ৰা যহত নৰিয়া চৰিছে।)। ষ (স.) কুবেৰৰ পাৰিষদ ; কৃপণ। যাঠী ) কুৰাৰ মূৰত লগােৱা আগ- | লোহা চেপেটা জাতিটো মারহ। এডােখৰ শো। যা (স.) এবিধ হাওঁফাৱৰ ৰােগ। যাঠি-পতীয়া) (বি)বঠীৰ নিচিনা, ( . .} গতি কৰ, স্থানান্তৰ হ। | ( সশ) মামীৰ ককায়েকৰ যাঠা-পতীয়া ) ঠাপতীয়া। ভায়েকৰ ঘৈণীয়েক। যাঠীৰ লােং (, শ) মাঠীৰ ওপৰত [খকা।। | একা চোকা লাে। ১। যাউতিযুগীয়া (বি) যুগমীয়, বহুকাল | মতন। (স.) উগ্র বেদনা, বৰ পীড়া। যাও (দ. স.) গমন, যােৱা কায্য।। | যাতায়াত, “গতায়াত” চোৰ।। তা (দ. স.) যি যায়, গমন | '। যাতে। (অব) যি কাৰণে, যি হেতুকে ; কৰোতা; (ী) যতী। | যেনে, যাতে তেওঁ, ৰা তেওঁ ঘাকি (শ.) ভাষৰীয়া বতৰত ধান যাতে এই কামত উদ্যোগ কৰিছে কাৰলৈ দিয়া তাপ। । এই দেখি হে আশা হৈছে। বাগ, (. শ.) ষ হােম; কলা পকা | যাত্রা (স. শ.) গমন, গতি; কোনাে বলৈ ৰা মহ খেদিবলৈ দিয়া ধোৱা ঠাইলৈ যাবলৈ কৰা আৰ। : মাগল সে শ) নানী বৰষুণ, ডাৱৰ।। কবি ( 4) ভ্রমণ-কৰোতা। মাসে ) নােখােজাকৈয়ে দিব। যা (স.) বাহন। [ মানে। যায়বীয় (ক্রি. বি.) জীৱন থাকে যাক (স.) খােজনিয়াৰ মাগােতা। চিংবি) খোকা, মগ।। যার(কি বি) যেs.
