( ৩০৭ । মেনি। অং) (স.) এবিধ খেলৰ নিচিনা | পুৰা গা ধুই পুৱাবলৈ নৈৰ পুখু বিৰ দাতিত লােৱা বই; মৃদ) তাতকৈ দীঘল বাদ্য। কাঠ বা খোৰ দম। মৃদলীয়া (বি) মূৰ আকৃতি। (স:) | মেটু (স.) টেমুন, গাৰ উঠা। | মৃদং বজাওঁতা। | মেটামেটুৰি (স.) টেমূনাৰ সমূহ। মৃদু ( বি) কোমল, মিহি, কৰুণ ৰ। (বি, অনেক টেমূনাযুক্ত। থহটা নােহাের। মেটেকা স. শ.) এৰি পানীৰ তৃণ। মৃদুতা (গু. শ.) মৃদু-গুণ। মেটেৰাই (কি বি. মেটেৰ শব্দ কবি। মেকাহি (স.) এবিধ গছ । তাৰ পৰা | মেটেলি (স.) তেলৰ কৃপাৰ ঠিলা। | ওলােৱ। ধূনাৰ নিচিনা আঠা। | মেটোমেটোৰ, কৰে(কিবি, লাহে- মেকুৰীনেশ)বিৰাল, বিৰলী, (শ্রীপুং)। | লাহে, ধীৰে ধীৰে (খােল, কঢ়াত মেকুৰী-খুৰীয়া (স. শ.) মহাল আৰু খাটে )। নিৰােগী মানুহৰ বা লৰাৰ গাত | মেইমেটনি (স.)ঘৰ ৰা তাৰ নিচিন। ঘাইকৈ গালত হোৱা সৰু খাল। | আন বন্ধ লৰোতে হােৱা শ। মেখেলা (স. শ.) তিৰােতাৰ অধােব, মেমেট। (অ. বা.) মেটমেটু শক, চুটিকাপােৰ। | সঞ্চালিত হৈ পৰ কৰ,। মেঘ, সেশ, ভাৱৰ, সুৰ্যৰ তাপৰ বাৰ।। মেমেটিয়া (বি। গধুৰ (ভাৰত খাটে)। | আকাশলৈ উঠি ঘন হােৱ। বাপ। মেঠ, (স.) অধিক পাৰৰ আশাৰে মে; (স.) ভা, বেঁকা। | দিয়া অলপীয়া ভো। মেচ, মেচ, কৰে (ক্রি. বি.) অতিশয়- | মেঠ ‘মেঠোন” চোর। | রূপে, চিকচিকিয়া (কলাত খাটে)। মেঠনি (স.) পিয়াহৰ ওপৰে বহুত মো (বি) ভালােৱা, বেঁকা হােৰা।। যেই পি মেলে। মেচেক। (স. শ.) গাত কল। আঁচ থা! মেঠনি মাৰ, (অ. •) পিয়াহৰ ওপৰে মেকুৰীৰ নিচিনা এবিধ বনৰীয়া | মেখেলা পিঙ্ক। | মেঠনিয়া (আ.)লেহেম হলাহে-লাহে মেচমেচীয়া(বি)এজাৰৰ নিচিনাকৈলাত কাম ক। [নীয়া গৰু। খাটে)। [ পাত-খােৱা যুগ।।। মেঠোন (স.) এৰি পৰ্বতীয়া মেজাৰি (স.) আকৰি গছৰ মেদ । .. মেজি (স শ.) মাঘৰ বিহুৰ দিনা ৰাতি | মেনি)
