মিচিকিয়া-হাঁহি। [ ৩৮০ '। মিত। মিচিকিয়া-হি (স. শ) অলপকৈ খাত | মিটা সে. খা.) বিবাদ ভং; পুনৰ মিল। উলিওৱাহাঁহি। মিটিকিয়া ( ) মিচিকিয়া,অলপকৈ যিচিমি (শ) আসামৰ উত্তৰ-পূৰু হাঁহ। খ কৰি ফালৰ পৰ্বতত থকা এজাতি | মিটিই ) (ক্রি. বি.) সৰু গলি মাহ; (খ্রী) মিচিমিয়নী। | মিটিৰ কৰে) বা খাগৰি ভগাৰ দৰে মিচিমিতিতা, স. ) মিচিমিয়ে আনা | মিটমিটনি (স.) কান ভালি আদি এৰি তিতা শিপ। | তােৰ শব্দ। মিলীয়া (বি) মিছা-কথায়। (স. শ.) | মিটমিটা (অ. ধা) মিটমিট শ , মিছা কথা-কওঁতা। [ কথা। কান ডালি-আদি ভগাৰ দৰে মিছা (বি) অসত্য, সচাৰ বিপৰীত ; ] শৰ কৰ। | গাে। | নিকি, নিফল। (স.) অসত্য | মিটমিটীয়া, (বি) মিটমিট শ কৰি চ্চিাই (ক্রি. বি.)মিছাকৈ,অসত্যৰূপে; | মিঠা (বি) মধুৰ, সোৱাদ ; কাণ, মন, নির্থক, তাতে। নাক বা ছালক সন্তোষ দিয়া; মিছা-কথীয়া (বি) মিছা-কথা কোৱা। যেনে, মিঠা গত, মিঠা কথা, মিঠা ছি-মাছ, (স.) এবিধ দীঘল ঠেঙ্গীয় | গৰু, মিঠা বতাহ। (স.) মিষ্টতা, পানীৰ পােক। মিঠা গুণ; মিঠা ৰ। মিছালি (স.শ) মিছা-কোৱা ৰভাৱ। মিঠাবৰণ(স. শ.) শাওঁ-বৰণ, বৰ কলা মিছিী, (স.) এবিধ পৰিাৰ কৰা | আৰু বগা নেহােৱা ৰৰ।। আৰু গােট মা চেনি। মিঠাবৰণীয়া (বি) শাওবৰণীয়া। মিলিংমাজাং (বিশ) “মাহিনুহা | মিঠা- মম-শা” চোৱা। চোর। মিঠামৰি (স.) মনােৰম, মন না মিতি (বি) চুটি-চাপৰ আৰু ণ, । | গাক সভাৰ দিয়া। ফয়া আৰু গা-সৰু; (লত | মিঠ (স.) গুড় গাৰেৰে শনা খাটে)। | পিঠা-গুড়ি লাঙ্গ; । মিই সে. খ) বিবাদ ভাগ, দশ গু; 1 মিঠ মামলা (স.) বিবাহ এৰি পুনৰ যেনে, সিত। মিটিল; বিবা | মিল হােৱা কাৰ্য। কি বিধা এৰি মিল ; যেনে, চৰীয়া এৰি গুৰ মিল হোন। পীয় মিটিল। | মিত, “ মিটাৰী ।
