বেলােল।
( ৩৪০ )
বেলােল () । | যেৰ । (স) বাবা
বেলকৈ (স.) অফাই টে। বোৱাৰ-বটা দিৰলৈ ৰটা সৰিয়হ।
বেশ, (.) সাক, কপােৰ আদিৰে
ৰেহে (স. ১ ৰেপাৰী।
শােভিত আকাৰ। [তিনােতা।
বৈকু (স.) বিষ্ণু নগৰ।
যে (স.) ননী, ৰাহী | বৈও,(স.) হিত, অপকাৰ।
বোলয়, (স.) নটিনী ।
বৈচ (স.)ণত নিয়মান, যন
বোলি (৩. শ) ৰেৰ বৃতি বা
| লগাে , যেনে- গৰু।
আচণ।
| চৈ (বি) লৈ যােবা, বাহ, নিজৰ
বেষ্ট (স.) বেৰি ৰা আৰৰি ৰা | | যতনেৰে নিৰেনে-না বৈচা;
কাৰ্য, চাৰিও ফালে দিয়া যে কোনাে কাৰণৰ সময়।
ৰা আৰ।
| বৈঠ,(অব)হাজী গঢ়ি লৈ
বেষ্ট ৰেখা (দশ) লেখাৰ মাজত
| কোৱা যাত।
| ৰৈ পৰ, হাতীৰ দৰে এই কাঢ়।
শৰ আদি ৰুষৰ নিমিতে
বৈতরণ (ক) যমৰ নগৰলৈ যোৱা
লিখা কথাৰ আগত আৰু পাচত
| বাটত প নৈ। [বিধান ।
দিয়া কে আঁক; যেনে [)]।
| বৈদিক (বি) ৰেৰ মতে চলা; মেয়ে
বো, (কৰি) চাৰিও ফালে ৰে,
| বৈ (স.) চিকিৎসা, যে।
| যৈনাই (স. শ.) নীৰ মী।
যে (স ) বাণিজ, ৰেপাৰ। | বৈধ (বি) বিপিসি।
| (.) বেপাৰ , যেনে, বৈধব্য (গু. শ.) বিষাৰ ।
| বিদেশীরে আগামত বেহাইছেহি। | বৈপরীত্য (ও. শ.) বিপৰীত হাের।
যেহানি (শ) এব, । | অষ, বিষােৰ।
ৰেহি (স)কলহ-টেকেলিৰ পৰা তেল | বৈয়া (বি) সহনশীল, সি, শায়।
ৰৈভাৱ (স) । [ সৰে
যে (স) ৰণৰ কাৰণ শ্ৰেণী লগাই।
বৈচিবি) শপে, +
খি বা সৈমূহ।
বৈৰাগী (ক.) বগী, সংসাৰৰ
মােৰি সেশ) তেলীশাল আৰু | মৈৰাগ্য (১মলাৰ মূৰ-পৰিত্যাগ
কুঁহিয়াৰ গাল ঘূৰােৰা মাৰি। কৰি খান গো ।
পৃষ্ঠা:পঢ়াশলীয়া অভিধান.djvu/৩৭১
Jump to navigation
Jump to search
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
