পৃষ্ঠা:পঢ়াশলীয়া অভিধান.djvu/৩৭১

বেলােল। ( ৩৪০ ) বেলােল () । | যেৰ । (স) বাবা বেলকৈ (স.) অফাই টে। বোৱাৰ-বটা দিৰলৈ ৰটা সৰিয়হ। বেশ, (.) সাক, কপােৰ আদিৰে ৰেহে (স. ১ ৰেপাৰী। শােভিত আকাৰ। [তিনােতা। বৈকু (স.) বিষ্ণু নগৰ। যে (স.) ননী, ৰাহী | বৈও,(স.) হিত, অপকাৰ। বোলয়, (স.) নটিনী । বৈচ (স.)ণত নিয়মান, যন বোলি (৩. শ) ৰেৰ বৃতি বা | লগাে , যেনে- গৰু। আচণ। | চৈ (বি) লৈ যােবা, বাহ, নিজৰ বেষ্ট (স.) বেৰি ৰা আৰৰি ৰা | | যতনেৰে নিৰেনে-না বৈচা; কাৰ্য, চাৰিও ফালে দিয়া যে কোনাে কাৰণৰ সময়। ৰা আৰ। | বৈঠ,(অব)হাজী গঢ়ি লৈ বেষ্ট ৰেখা (দশ) লেখাৰ মাজত | কোৱা যাত। | ৰৈ পৰ, হাতীৰ দৰে এই কাঢ়। শৰ আদি ৰুষৰ নিমিতে বৈতরণ (ক) যমৰ নগৰলৈ যোৱা লিখা কথাৰ আগত আৰু পাচত | বাটত প নৈ। [বিধান । দিয়া কে আঁক; যেনে [)]। | বৈদিক (বি) ৰেৰ মতে চলা; মেয়ে বো, (কৰি) চাৰিও ফালে ৰে, | বৈ (স.) চিকিৎসা, যে। | যৈনাই (স. শ.) নীৰ মী। যে (স ) বাণিজ, ৰেপাৰ। | বৈধ (বি) বিপিসি। | (.) বেপাৰ , যেনে, বৈধব্য (গু. শ.) বিষাৰ । | বিদেশীরে আগামত বেহাইছেহি। | বৈপরীত্য (ও. শ.) বিপৰীত হাের। যেহানি (শ) এব, । | অষ, বিষােৰ। ৰেহি (স)কলহ-টেকেলিৰ পৰা তেল | বৈয়া (বি) সহনশীল, সি, শায়। ৰৈভাৱ (স) । [ সৰে যে (স) ৰণৰ কাৰণ শ্ৰেণী লগাই। বৈচিবি) শপে, + খি বা সৈমূহ। বৈৰাগী (ক.) বগী, সংসাৰৰ মােৰি সেশ) তেলীশাল আৰু | মৈৰাগ্য (১মলাৰ মূৰ-পৰিত্যাগ কুঁহিয়াৰ গাল ঘূৰােৰা মাৰি। কৰি খান গো ।