বুট। | ( ৩৩৮ ) বু। বু (শ) বেণীৰে বা লিখনীৰে পৰামৰ্শ; উপায়, যেনে, এটা বুধি কাপােনাদিত দিয়া ফুল। | | কৰ।। [(স.) বুধিযুক্ত লেক। বুট (বি) এয়গৈ ভােত হােৱা, ৰদিন | বুধিয় বি) বুভিমান, বুদ্ধি কা; | ব্যৱহাৰ কৰাত চোৰু ৰা লোং বুধবৰীয়া (বি) বুধবাৰে জন্ম বা হােয়। চা। বুধবাৰ, (স.) সপ্তাহৰ চতুর্থ দিন। (বি) বয়সীয়া, প্রাচীন; পুৰণি।| বুমাৰ, (বি) সমূলি নউ, বংসিত। (স.) বয়সীয়া মূনিহ; (গ্ৰী) | পাক (স শ.) পিতৃ-পিতামহাদি শিশ) বুঢ়ী। উপৰি পুৰবিলাক। ফাকাল (স.) বুঢ়াৰৰ ৰা বয়স। | বুব, (স.) মুলৈকে গােটেইটো গা -আলি (স.) ভৰি আৰু হাতৰ | পানীত এৰি কৰা কাৰ্য, দুটি আৰু যাই আলি। মেন্ত্রী। | জোৰােৰ। ( ধা.) পানীৰ ঢ়-দােহাই (স.) অসমৰৰ ঘাই | তললৈ যা। [বা বর্ণনা। ঢামােল (স.) তােমােল। | বুৰী (স.) পুৰণি কথাৰ বিৰৰণ কাৰণে ) বুঢ়া-কাল। বু (সধা পানীৰ তল কৰ, পানীৰ চামু (বি) বুঢ়া-মানুহৰ নিচিনা মুখ | | তললৈ সুমা। | ধূ। বী) বুঢ়াই। বুবিয়া ( ) বুৰ দি, বুৰ মাৰ। কী “বুঢ়া চোৱা। [হী। বুকলিখেৰ, (স.) ঘৰৰ চালৰ পুৰণি বুঢ়ী-আই (স. শ) পিতামহী ৰা মাতা- বু (ক +) বৌদ্ধ ধর্ম-চলাওঁতা খৰিৰ নাম; তেওঁ বিষ্ণুৰ নৱম অৱতাৰ | বুৰবুৰণি) (স.শ) পানীৰ ওপৰলৈ বুলি খ্যাত। | বুৰণি) উঠা অতি ক্ষুদ্র ফুটবােৰ বুজি (স. শ) বােখ, বুকা শক্তি। বা ফেনবিলাক ; মূর্মিত বুমি ) মানুহৰ মুখে ওলােৱা বুভিমান (বি) বুজিবুক, বুধিয়ক। বুচিহীন (বি) বুদ্ধি নথকা বুজিব বুৰবুৰীয়া । (স. শ) পানীৰ ওপৰলৈ নােবা। | [বাৰ। | বুৰীয়া উঠা ফুটােৰ । কেঁহাৰ বু,সে, শ) চতুর্থ গ্রহ। সপ্তাহৰ চতুর্থ | সমূহ। বুধি (স) বুদ্ধি, পৰামৰ্শইকৈ বেয়া | ৰূল (স.) খােজাট, খােকাড়ি
