বিলাই। ( ৩৩৪ | বি-বাত। ( স) বিলাতা , (খ্রী)। (আন এটা শব্দৰ পাচত কে); বিলাতী। [ বিলৈ। যেনে, বিশেষ, (এবিধ অত)। বিলাই (স.) দুখ, কষ্ট, দুৰৱস্থা, | বিশেষণ (স. শ.) সংশয় বিলাতী (বি) বিতৰ, বিলাতত জন্ম। দেখে শ।। | যা উৎপন্ন। [ আলু ! বিশেষকৈ (ক্রি. বি.)ৰাইকৈ; বিতা- বিভী:আলু (স.) মতে বিলা- | ৰিতৰূপে,ভেদ ভাজি, পৃথকপে। তৰ পৰা অনা এবিধ ঘূৰণীয়া | বিশেষরূপে (জিবি) বিস্তাৰিতৰূপে, বিলাহী। | } (স.) এবিধ ভেদ ভাজি; পৃথকৰূপে। [ শব্দ। বিলাহী-বেজেনা) পকিতেসেন্দুৰীয়া | বিশেষ্য (স.) বিশেষণে গুণ দেখােঝ। হােৱা বেজেনা-জাতিৰ ফল; তাৰ | বিশ্রাম সেশ) বি৭ি, বিম। গছ। বিশ্লেষ, (স.) কোনােৱে কোৱা বিলৈ (স) বিলাই। কথাৰ বিপৰীত অর্থ কৰি ৰা আৰু বিশল্যকণী (স.) ৰগৰ এতি- আন এক প্ৰকাৰে কৈ কৰা পৰি কাৰৰ এবিধ মহৌষধ। বিশাখা (স.) যােত সংখ্যা পূর্বক | [পােৱা। বি (সশ) জগত, ও, পৃথিবী। বিশাদ (বি) অন', বােধ থকা, শিক্ষাবিক। (স শ.) বৰ্গৰ বাট বা খনি- বিশাল (বি) বহল, ভাৰ, বৃহত। । কৰ। [ বিশ্বাসী। বিশিষ্ট (বি) শ্রেষ্ঠ, উত্তম; যুক্ত, থকা | বিশ্ব বি) যা বিশ্বাস করা যায়, | যেনে, বিশি। | বিশ্বাস (স. শ.) প্রত্যয়, পতিয়ন, বিঃ (বি) নির্মল, যিহলি বা তা | সাত ; প্রকাশ কৰিবলৈ । নথকা পৰি গুচি। | আনৰ কোৱা ৩৪ কথা। বিল (বি) আউলবাউল, লাং বিশ্বাসী (বি) বি; গােপনে ৰাখিব তাৎ,ছিন্ন ভিন্ন। [হােৱা অৱস্থা। | লগীয়া, একাশৰ যােগ্য। বিলা (সশ) বেণী ভগা বা আউল বিলে (জিবি) গােপনে। বাউল হােৱা অৱস্থা, সানমিহলি। বিশেষ, (বি) শমা, সাধাৰণ নৌ- বিশ্বাসঘাতক (স.) বিশ্বাস কৰি হােৱা, সদায় দেখা শুনা বাতকৈ কোৱা কথা প্রকাশ কৰো।। বেলেগ। (স.) একা, বি, । বিশ্বাস কৰোহৰ বিশ্বাস তানি
