শীড় পাল। ( ২৮২ পুতুমূৰ-খাে। পাল (যাৰাই মছলমানক পুঠী (স.) এবি শ মাছ। ভাল। দিয়া নিৰ মাটি। | পুঠ-লাদী (স) এৰি সৰু-মাহৰ গী। (স.); বেনা; বােগ। গুণ (স.) সোঁত না পানীত হােৱা গীতি, (বি) দুখ বা কী পােৰ; এবিধ বন, তাৰ হাতি এজাতিক যােগে। বৰগুণ আন আতিক সৰু-গুণ কত (বি) হালধীয়া। বােনা যায়। পতা,সেশ) কৃষ্ণ, বিষ্ণু। | পুণ্য (স. শ.) সৎক, ধর্ম, পােত পী সেশ) মৃত। সজ গতি হোৱা কাম। শী, (শ) কাঠৰ আসন। পৰি (শ) নাৱৰ বাৰত পথালিকৈ ( বি) ধষত, ধৰমী। লগাে কাঠ, কবলৈ না গছৰ পুণ্যা )। শিগাৰে সৈতে থকা মাটি। | পুণ্য- (স.) পবিত্র ঠাই, তীর্থ। পুং (স)স, মাটিৰ তলৰ পৰা পুণ্যাত্মা (বি) পুণ্যন্ত। পানী ওলােৱা বাট! [হেঁচা। | পুণ্যার্থে (অব) পুণ্যৰ নিমিত্তে। (২) হাতীয়ে পাতেৰে মৰা- | পুত, (স. প.) পুব পাে। পুতি । (বি) পুৱাব লগীয়া, পুৱা- পুল (স.) পথালিৰ শেখ, পৰিসৰ, বহল ; উতত পথালিকৈ লগােৱা তীয়া) বৰ ওচৰ-চপা, (ৰাতি)। || প (স. খ) দুই কাপ । পুকীয়া (বি) পােকমুক্ত পদকে ধৰ।। | পুতলা) (স.) লৰাই ওমলা মা পুখুৰি (স.) পৰিণ, পানী থা| পুতলী) হৰ মুষ্টি ; দেৱাৰ মূর্তি। পুখুৰী চাৰিচুৰীয়া ৰা দীঘলীয়া ও sex,,, ৯.১ পুতলী (স. শ.) চকুৰ মণিৰ মাত | জিলিকি একা ভাল। | কৰি খন খাল। পা ( ) বৰণৰ ভােত বাড়ি | পুতলে (কি. বি.' পালিয়ে, হলে। | দিয়া হিলাদি; এবি মাছ। | পুতা (স ) বাপেকে পুতেক করে (তি বি.) মত, আগে মৰমেৰে য যাত। নানােক। পুৰুখােৱা সে শ.) পুতেকৰ মূৰ গুণ কৰে কি বি) নেমনে। তুমুৰৰো ) খে। অর্থাৎ পুত্রহীন শলি।
