( ২৪০ ) বলি। নৰৈ (সং) চাৰি ফুৰি । ( () নাই, কি। নৰেগুলকে) আকাশ। নতােৱ (বি) পৰিাৰ নকৰ, যেনে; | নৰ সে ) এণা, সো । তােৰা ঠাই না। নমস্কাৰ, (স.) এণা, সে। নখ (জি. বি.) কৰণেৰে সৈতে ন (বি) সেৱাৰ বােগ, পূজনীয়। বৰকৈ, সপূপে। নমা (স)তললৈ না, চাপ, দোয়া নদ (স.) ভাৰতৰ ৰহ্মণবাড়ি। (দ.) নওগ, মী) নমালী। সাত খান মতা নৈৰ এখান। Jন (বি) অষ্কাৰ হীন, সেও। নন্দ ন (বি) অপাৰ, অসী, বিমান নতা:.) সেও হােৱাৰা অহঙ্কাৰ লাগে সিমান; যেনে, অমুক | না । (সৈতে। ধন ও নন-বদন। নভাৱে (জি বি) নিয়েৰে, নৰে নদী (স.) নত বাৰে আন নৈ। নয়, সে. শ.) নিয়ম, নীতি, (কি বি.) নদীতী, সেশ) নৈৰ পাতি। | এ ।.) নদীয়া(সশ.মাটিৰ পানী-খােৱ। চৰিয়া। | না (স.) চতু। নে । নদীয়াল (স.) আলােৱা, ভােম। | মচুৰু ( শ.) এবিধ বিলাতী থান কাপােৰ। [ (ফ্রী) নাৰী। নন । ( (স) মীৰ ভনীয়েক।। ন, (স.) মনু, মুনিহ, মাহ। | নকু (স.) মৃত্যুৰ পাচত পাপক নন্দন (শ) পুল, পাে; (খ্রী) নন্দনী | | কৰা ঠাই, তিৰােৰ মাহে নন্দিনী। | কীয়া আৰ। (এটি ঠাই। নন্দন সেশ) ইuৰ নি। নকনিস শ.) বিষ্ঠা বাজিৰে পূ নপৰিয়া (বি) বােগৰেীড়িত। (স)! ন ত (স.)ন খান, নক। নৰিয়া, বােগ, (অতীয় মত)। | নবী (ৰি নৰকৰ ৰােগ্য, পাপী। নপুংসক (স.) নাভিৰােৰ চিন | নবী (স.) নখকা ; খনিৰে না মাম; পুশক্তি নখকা | মুনিৰ সৰু কালী; ৰেৰে ম; বাবা খুনি। ন যা ) , কৃত্য। নপতি ( ) । [না । নবী(বি নতুন ন। | নলি ( তোলৈ শিকা ননশী
