ভােলাও। | ( ২১২ ] থকাথৈ।। ভােলাও) (বি) উবাৰ, উৎখাত, | বিষ্ণু আৰু শিৱ এই তিনি না ভােলাং) নিপাত । প্রধান দেবতা। ত্ৰিপুৰাৰি (স. শ.) শিৰ। তােপাৰ, (বি) হলফুলীয়া, অল-ওপ, মিলােক “গিত,” চোৱা। বহু মানুহ আৰু উচ্চ শলেৰে পূৰ বিনােচ (সশ) শিৱ, মহাদেৱ । ত্রিশ, (চ) (সং) ভেৰ কুৰি। তাে,সে থা) তু ক, সরােধ দি' | ত্রিশূল (স.শ.) তিনটা লেগেৰে এৰিখ ত্যক্ত (বি) এৰা, ত্যাগ কৰা। | | যাঠী। ত্যাগ, সেশ.) পৰিত্যাগ, এৰা কাৰ্য্য। সে (স) এ । এ কাং' | সিন্ধ্যা (স. শ.) পুৱা, দুপৰীয়া আৰু ভ্যাজ্য (বি) এৰিব লগীয়া, এৰিৰৰ | গধূলি। [তাৰ বাবে দোষ। যােগ। জল (স.) কৰিব লগা কাত হে; আমােদশ, (সং) তিনি অধিক দহ। ত্রেতা (স, শ) দ্বিতীয় বা সভ্যৰ পাৰ এখােদশ (স. শ.) ন জোনৰ বা জোন | যুগ,তাৰ পৰিমাণ ১২,৬০০ মৰাৰ পাচৰ তেৰ সংখ্যাৰ তিথি। গ্রেপন (সং) দুকুৰি তে। এত (বি) ভীত, ভয় পােৱা। [মুক্তি। | ত্রৈলােক্য “ত্রিজগত,* চোৱ।। আণ, সেশ উদ্ধাৰ,নিস্তাৰ পৰকালত | ৰিত (বি) বেগী, শগামী। আতা (স. শ.) উৰ-কৰােতা, মুক্তি দিও। (ক। এস (স.) ভয়, অনিৰ আগন্ত কৰপৰা হােৱা মনৰ অতি | বিকোণ, বি) তিনি চুকীয়া। | (স.) গপন কৰ, কোনো ঠাইত মি, (সশ) সৰল, খ। | স্থিত । ( স) গুতা। [কলা। তিত সেখ) তিতন, গ গথিবী। (যী) তী। | পাতাল, এই তিনি। [ বিকাৰ।। (স) স্থাপন, গােৰা । বিদেয় সেশ)বাত, পিআৰু কৰা ৰক, (ৰি থৰক বৰু, অখি, যিনা (স.শ শিৰ; মহাস। । | শাখা) বি আগলৈ যাওঁতে মিতু “বিগত* চোৱা। কাখৈয়া থমকি ৰােৱ ৰ পাচ যিতি (স.) একেলগ হােৱা , হোহাকা।
