ডাৱৰ। { ১৯৪ ডেউকা। ভাৱৰ,(স.) মেঘ, আকাশলৈ উঠি | ডিলা (স.) কঁঠালৰ ফুট বা গোম ঘন হােৱা বাপ বা ভাপ (অ.)। ধানৰ গুটি লাগি থকা দণ্ডকাৰ মেঘেৰে ঢকা হ, মেঘ-যুক্ত হ, | ব; গাড়ী আদিৰ ঘিনা লগোৱা ( বত খাটে)। | মাৰি; নাঙ্গলৰ ঈহ; আম গুটি ভাৱৰীয়া ( শ মেঘে ঢাকা বা বৰষুণ | বা বাহ। হােৰ। ৰতৰ। (বি) বৰষুণ হােৱা, | ডিলা-মাৰি (স. শ.) নালৰ ইহ; মেঘে ঢাকা, (বৰত খাটে)। { গাড়ীৰ ঘিলা-লগােৱা মাৰি। ডিক (স.) পােণ আঁক দি, পােণ | ডুখৰি “ডোখৰ চোৱা। শাকেৰে শাৰী পাত। | ডুখৰীয়া (বি, ডোখৰডােখৰ হৈ থকা, ভিসা (স. শ.) এবিধ ঢােলৰ নিচিনা। গুড়ি নােহোৱা। সে পাচি। মাছ-ধৰা যতন। | ডুগি (স. শ.) খান-চাল-মাদি খো, সিৰি সশ) চালনীত ৰােৰা খৰচি।। ডুব (জ. ধা.) বুৰ পানীৰ তললৈ যা। ভিৰীয়াৰি) খহি ভিৰৰ নিচিনা | ডুবৰি (দশ) দুর্ব এবিধ পবিত্র বন। হােপেট)। ডুব (সা.) বুৰাপানীৰ তললৈ নি। ভিজি (স.) মূৰ আৰু পাৰ মাৰ ৰ গাৰ মাজৰ ! ডুবি (স. শ.) নৈৰ বৰ আৰু ৰহল কি ভাগ, গল। | ভগ, কুঁঢ়। ভিীয়া (বি) ভিজিলৈকে তল যােৱা। | ডুবেসে দ ত চৰা এৰণ চৰাই। [ জি (স.) চৰে দেখি বা লাগি। য়। থকা অৱস্থা, সপােণ নােহােৱা | ভুতুবীয় (বি) নূখলৈকে পুর চপ ডুমুনী ছােটোৰ। ডিম (দশ) এবিধ গছ; তাৰ শুটি। | ভুৰি (স.) ঠেক কাপােৰেৰে মেৰাই | কাপােৰৰ গতিত বা সিয়ণিত . (সে. )ণী। লগাই দিয়াৰী। | ভুলি (শ) থানাদি খােৱা বৰ ডি (বি) পােৱালি নথকা, (মাইকী। | ভাদ পাচি। | এ খাটে)। | ডে (আ.) আধা-পােৰ ই, ওপৰৰ তিকৈ (ক্রি. বি.) সত্যতকৈ, ভাগ পােৰাহ। (স.) ওপৰে এথিক, বাই। যা, চেৰা। তো । জিসেশ) কলৰ ফুলৰ ভঁৰাল। ডেউকা (শ) চৰাই উৰি ফুৰা পাখি, ভিম "
