টাউকি। [ ১৮১ ] টানি টুনি। টাউকি (স.) মিছ ডাবি, ভাৰুকি। | টাঙ্গনি (স. শ.) কুঁহিয়াৰৰ এক খ ; টাংগুটি (স.শ) টাঙ্গনেৰে এফালৰ | কোনাে এক ঠাইৰ এভাগ। পৰা আন ফাললৈ চলাই ধেমালি | টাই (স.) শিলা-কুলৰ বটালী। কৰ কাঠৰ গুটি,তাৰে খেল-পেল। | টালেন “টা চো। টাংটালী (বি) এতিজা নৰখা, কৰিম | টাটক (স.) ভেলে, নােহােৱা কৰিম বুলি নকৰা; মিছলীয়া; | হােৱা যেন দেখােৱা বি, মিছা। লগীয়া কথা। টাংবাং (স, শ) মিছা কথাকৈ কামত | টাটকা (বি) ভেলেকী-না; টুট বা খাৰ তলত পশম কৰণ। | কীয়া। (স. শ.) ছেলে- টাইটুইংস, শ.) মাৰিবৰ ভয় দেখাই | আনােতা; টুটীয়া মুনি; (খ্রী) এ কোকৰা কাৰ্য; মমতাকৈ || টাটকিনী, টাটকী। কোনাে কথা বুজাৰৰ কাৰণ কৰা | টাটনাটক (স ) ভেলেকী; টুট. আদিদি। কীয়া কথা; না, বনা। টাৰ স. শ.) মাটি জো মাৰি। | টাটৰি (স ) গাত পাঠ হৈ য যােৱ টৰী (সাশ)টাৰেৰে মাটি তেখেতা। | মলি। ৰু (স.) গৰ। চাক, গৰা তল নিয়া, টাটা ( সশ) বাৰীৰ বা খেতিৰ কাঠ যেনে, পানীয়ে গৰ টানিছে; | টান (স.) গেৰ আকৰণ কৰ; ঢিলাকৈ বান্ধ, আঁৰা আঁতৰিকৈ | ৰ পেৰে বাশ কৰি নাই বেলী মাৰি সি। দি উলিয়া; যেনে ফটিকা টানিছে। টানী (স.) নাৰৰ হৈ ৰাৰ-ৰহেৰে (জ. থা.) বর্ত, ন নহৈ বা জীয়াই ৰা বা ; এবিধ শাৰ কাম। খাৰু। (বি) কঠিন, উজু বা ঢিলা টাৰুৰী (স.) পাট, বিহা, শ, ইত্যা নোহােৱা; প্রবল; সােল নাে- দিৰ তাপকোৱা যতন; না। হােৱা; নিমৰমিয়াল। সেশ) মেৰাই থােৱা কাঠ। | ক; আপদ, ভাৰ। (কাস) টাকুৰী ঘূৰাদি ঘূৰ (ক.) মত টানােতা, বী) টানত। ৰৰ ৰবহৈ ঘূৰি ফু। | | টান . স) উনা কাৰ্য, আৰুণ। (স.) টোকেন, দল | টনি-টুনি;কি.বি.) আকুৰিণিজুৰি; মাৰি; টান না । কোনাে একাৰে।
