পৃষ্ঠা:পঢ়াশলীয়া অভিধান.djvu/১৮৮

| ( ১৬০ ) হিদিনীয় বি) তে । | দেওপাত (স.)কোনাে বাকি জি (স.) দাই, এগৰ ; কোনােৰ | বলৈ ঘূৰণীয়াকৈ কটা কলাপাত। অহিত কৰিবৰ সুচল; ৰিা। | ডে-মণি (স.) ঠাৰি দিয়া ছি-জোক (স.) ৰামৰ লােক। | এৰি সাৰ। (মাল। হি-ভিয় (বি নই, উন। ঠাইঠাই, | হেঁই (স) গছৰ গুটিৰ দীঘলিয়া সিতি। হে (স) নিচেই সৰু যি একা হি (স.) কথা বলে যা , কোনাে জুলিৰ মানে সাই কৰ নিজাৰে একে-একে | নি ,(দীয়া । এতে যাকে । হেনী সেশ) এলীয়া । নিল যি,(স.) দুই ৰা ৰহ ভাগ] | কৰা বুলি। যি শা, বুল। হেগ (স) কোনাে কাৰ কৰি । (স.) গো মা গো | গােচোৰােক(বি)-মাকে যে, ৰ আগেৰে দিয়া খাক, কাট। কোনাে কোনাে ঠাইত হাের, হিলী } (বি) টা; তেঁতেলী- সাধাৰণণে নােহাে। ছিলীয় পতীয়া। | | হোটেৰোকৈ (কি বি) মানে হি(স) এটা কলা বেত। | গায়ে, গে মাৰি; কোনাে ছিৰি (স.) তাঁতৰ ঘৰ সূৰ | নোেচাইত। ' মাজত মােৱা চাচি নিম | যে যে, কাই ৰা অধিক এটা বাহ। মাত। ৩ । (স.) কোনাে হিহ(অব)ছিঃ, ঘিণ বা নিন্দা জোয়| ৰ শেষ সীমা ৰা এয়; যেখাৰ এই (n) ল দি, লৰি যা। | এগ; লেখা এফতি দুই (স) ঘেৰাৰ লৰ। | দি চিন; যেন, টিশালিকা, খালিকা চোৰা। | ছেদন (৭) কটাকা, কাটন। হে (স.) ছেন কৰ এই ৰা বই | ছে সেখ) কাটেঙ্গা। | হে-লেগালৈ দেয় নেই (অব) -খেলায় মাত। | এ, বি এল বাের। দে (১) কাঠৰাই আমি ৩;] হন () নােণাবিয়ে দেশ- নাচনৰ ধাৰছে। | | কটা টালী; গীকৈ গলি