| চোপনি। ( ১০৬ ) চৌঠেীয়া। টোপনি (সশ) খাপ-দিয়া; চুহি | চোৱৰ বলিয়া (বি) বলিয়ানি কথা খোৱা কাৰ্য; চোহোঁতে হোৱা | কোৱা মানুহ, মাজে-সময়ে মন || অস্থিৰ হোৱা লোক। গেছ। তো (সখ.) দাতেৰে পিহি গুড়ি | চোৱা (স. শ) এবিধ তাল-জাতিৰ ক। (স.) চোবাই ৰস খাই | চোৱাই (স. শ.) এজনে আনজনলৈ পেলোৱ শিটা।(ক. স.) চোবা-। চকু-দিয়া কাৰ্য। [চোপ,। ওঁতা, (খ্ৰী) চোৰাতী। [ কাৰ্য্য। | চোহ (স. প.) ওঠেৰে চেপি ৰস খা, চোৰাওন।কুদ, স) চৰ্বন, চোবোৱা | চোহ (স. শ.) এহেপাত যিমান কত সে (স.) মুগাই পাত খোৱা এবিধ | যায়; যেনে, এচোহা গাখীৰ। গই। মূখৰ আৰু গাৰ ছালত | চোহোজা (স) চুহি ৰস-খোৱা হোৱাইফুলীয়া। | শিটা; অকামিলা যন্ত। (বি) তেমনি (স.) চোষ-গছৰ হৰি। অকামিলা। মনেও (সশ) আভকতীয়া আহম-| চৌকস (বি) পাৰ্গত, নিগুণ চৌহ বিলাকৰ দেৱতা। | এনেও হয়। [ আধাৰ। মোৰ, (স.) গৰাকীয়ে নজনাকৈ | চৌকা (স.) আখা, ভাতৰা চ বনিতা। | চৌগা (স.) নগা-ৰাৰ টকী; চোৰাং (বি) ৩, শুকো। | এনে আন এজনৰ মূখে পঠোৱা চৰাংকে (ডিবি) গোপনে, সুকাই।| বাতৰি। লেগোন্ধ, (ঘ)। চোৰাংচোৱা চৰাংচোৱা” চোৱ।।| চৌচলীয়া (বি) চাৰিখান চালযুক্ত টুল চোৰোৰু সে খা) কোৰেৰে গতি পৰি| চৌচলিশ, (চ)(সং) চাৰি অধিক দুকুৰি। চাৰ কৰ। (ক. স) চোৰৰ | চৌচাল (স. শ) চাৰি জলে পাষটিৰে কোতা। (ণোৱা ঠাই। | খেলা খেল। চোৰোৰাণি (স, শ) কোৰেৰে চিকে | চৌ চৌৰে (কি বি) চৌচৌশৰেৰে চেৰোহ (স.) ৰে চেপি খৰি। সোতৰ ৰে, (পানী আহি ৰৈ হোঁপা মাৰোতে বিমান যায়। | পতখাটে)। চো-চাং (*) চোৰ সোমাৰ | চৌতৌৰ (1) চৌচৌ শৰেৰে নোক ঠ বাৰ দি ৰে। গোই ৰৈ পৰ। যান। চৌঠেীয় (বি) নিৰাশ টানত পৰা।
