( ১৪৩ ) চাকোলা। চকু (শ) চক লেখা ইলিয়। | চাকলীয়া (বি) চালীৰ শিপাৰ নিচিনা চা (স.) ইচ্ছা কৰি চকু পেল, দুই | সৰু, কৈ না শিপ)। ক; বিবেচনা কৰ, গুণ, দৰৰ | চাক (স. শ.) মাৰে চকসহ গটা। দি ভাল ক; সাৱধানে। ঘূয়া তিন; ঘূৰণীয়া বয়। (ক. স) চাওঁতা (শ্ৰী৷ চাতী।। | মৌৰ ৰাহ। (স.) লিভাত দি, চাউং (স.শ.) ৰজাৰ আৰে প্ৰাণ | সোৱা বু; চাৰুৰ, কাৰু ও-কৰোতা। [চোৱা খান। বা হিলৈ পোনা। [কৰে। চাঞ্চল (স.) খান শাহ, বাকলি | চাক, লে. শ.) বেচ লৈ লোৰ কাম- চাওন স.) চোৱা কাৰ্য,দৃকৰণ। | | চাকবি (স) চাৰৰ অৱ ৰা চায় (স.) কোনো ৰ খবৰ ৰা বৰ নিমিতে খুটাৰ ওপৰত গড় আৰু চাৰীয়া (বি) চাকৰি ৰ।। ‘হালি পাৰি কৰা ঠাই; পাভটি। চাকলি (স. শ.) পাল ঘূণা , | যেনে, ৰূপৰ চাকলি। চাংমাই (স. শ. ভাত ৰানি (আহম- | চাকলি-কট। (স.) চাকলি যুত কৰা যাত)। যতন। (বি) গত চাকলি কাটি চাংমাই-শাল(শ) ৰানি ঘৰ।। ধুনীয়া কথা। চকৰি। চাৰি (শ) সত্য কথা লুকাৰৰ চাক। (স.শ) গাড়ী-আদিৰ ঘিলা, ইচ্ছাৰে বেকাকৈ কোৱা কথা, চাকি (স. শ.) বস্তি এলোৱা সজুলি। বেকা উত্তৰ। এদীপ, শসা, বস্তি, একে লগে টাচ (স.শ. চাচেৰে নিমজ ক,, কটা | গা ফুলৰ থোপা। ৰীৰে চোচ; চনীৰে চুচি তোল | চাকুলাচাকোলচোৱ।। (বাকী। (খ)। (স. শ.) বাঢ়ৈয়ে কাঠ | চাকৈ সশ.) চাকৈ-চকোৱাৰ মাই, চা অস্ত্ৰ। (কদ স) চাষ্টোতা। | চাকৈ-১কোৱ। (স.)এবি টাসী। চান্ (স.) উঁচা কাৰ্যস. শ.) চা , | হং-জাতিৰ চৰাইৰ মতা-মাইকী বাচেয়ে কাঠ-টা অত্ৰ। এহাল, চকচকাকী। চনী (সশ) অ আখৰ চটি | চকোলা (বি) ভৰি ৰা ককালৰ চোৱা অস্ত্ৰ। দোষত থিয় হব নোৱা, গাৰ পৰি চাতকৰে (কিবি.) হঠাত, একত। মাণলৈ চাই চাপ ( না পায়। চাকলি (স.)এবিধ বনশা, তৰ।। (বী) চালী।
