[ ১ ] খিণা । যাত, (স.) একেবাৰেই ৰজোৱা | ঘানাৰু আৰু (বি) অনিতিপে | আল-খেল-আদিৰ শব্দ। | অনা, অলপকৈ ওলােয়, পাণি ঘাঁহ (স.) কোমল তৃণ; অন্তরে | কৰা। [প, (তনাত খাটে)। | খােৱা বন-আদি। থিকা ঠাই। | না কি কৈ (জি.বি.) এনিশ্চিত যাহনি (স. শ.) যত ঘাঁহ বা তৃণ | মা (স.) তাপৰ নিমিতে ওলােৱ ঘহী ) (স) এক ঘাঁহ গাৰ ক; ভাগ। ( n.) ঘাঁহ-কটীয়া) যােগাওঁত। ভাণৰ নিমিতে নােম বিয়ে ঘাগৰ, (স.) অৰীৰে গাঁথি শৰাৰ ৰা পানী উলিয়া বাম বাহিৰ কৰ, | তিৰােতাৰ কঁকালত পিকাে । বা নামমুক্ত ; যেনে গাটো সৰু জুকাৰ সমূহ। আমিছে। ঘাগৰি-গতীয়া (বিএফালে কাৰপৰা | ঘামচি (স.) নামৰ পৰা গাত হােত সিকালে বা তলে ওলমা। সক হাে। (লি। ঘাগি স.) যি ৰক আশ্রয় কৰি | বাম-কালি (স.শ.) এন্মকাল, | আন ৰ গােট খায় ; আয়। মগ (স.) নামৰপৰা হা ঘাষৰ “বাগৰ চোৱা। [টুট। | এবিধ । নাট (স.) নৈ বা পুখুৰিত সদায় | যাৰ সেশ) গলধন, ভিৰি পাচাল গা-ধােৱা ঠাই; সদায় নাৱৰপৰা | | বাৰমােচ (শ) ভিজি পাই দুখ- ৰ তােল ৰা মানুহ নমা ঠাই। | দিয়া কাৰ্য; যি ভিজি মােচৰে। (আ.) পৰান্ত হহাৰ; কম হ, ভিলি-পাণ্ডা। (অপমান কর। বাটন ( স) পৰাত বা পৰাজয় |. | বাদ ( শ.) গালি পাৰ, গালিৰ ৷ হও। [ কম, নন। বিট (স. শ.) পােৰা মাখন; মূৰৰ ঘাটি (স) এটি; দাই, জগৰ। (বি) | ভিতৰত থকা তাৰ নিচিনা । বাটে ) (স) নাৱেৰে মামু | ঘিটি (বি) চীয়া, বাঢ়িৰ নােৰ। যাটোল) পাৰ-কৰোতা। | ঘিণ (স. শ.) স্বণ, চুৱা যেন বােধ। যাত ) (স.)বধ-কৰোতা মাশ- | আপােনাতকৈ অথম যেন ৰােখ। ঘাতকী) কৰোতা (স্ত্রী) বাতিনী। | ঘিণ (স.) চি বা আম যেন যাত মাউ সেশ) অভিভাবক ৰহিত,। যােণ কয়াে পা। কে কিছুনােহাের। ১ । যিশগা (বি) যাক চুলে যান
