। ১২৪ ) গেটেই। সে (স) হাতেৰে অলপকৈ মৰা | কোনো বস্তু দিয়া নিষি ঠে। গোঁজা, মূৰ চাপৰা বা একক প্ৰাৰ্থনা। [া। গোচওচৰি (স.) পশৰে গোচৰ গেঠ সে.) ভাল বা অধিক জৰী গোছ, (সশ) খেতিৰ পাৰত এত পাই বা এৰুে ভাল এবীকে ৰোৱা কঠীয়াৰ কোহ বা মুষ্টি; এনে বাৰ মেৰাই ৰা।।। অতৰ পাচ ঠোৰ-ৰাইৰ ওপৰৰ গেঠনি (স.) এভাল ৰাখিক অৰী | শত সি; মাহৰ শশা পৰাই দিয়া যায়। পাচৰ সিৰ। পুলিৰ মুঠি। গোশে ) ওপৰত গজা নোম। | গোছ (স. শ.) পথাৰত বোন গোগোল (n) খং এশ , গৰ (বি); বগাৰে মিহলি ৰা। | শতা দেখা। গো-ভি। (স.) জিভাৰ তলত (সশ) বিলাতী চিপাহি। (স.) পানী বা যোৰ তলত থৈ টান | . পা জিতাৰ নিচিনা ছাল। [হয়। গোট (স.শ.! গুটি, ফল। (বি) না (কাঠৰাহ-আসি)। গো, (বি) এ অভয়, ভাল | নিছি,সমুবায় (উ.) টো,নভঙ্গ লোক আট ননা,টা। | নিছি ৰা পূৰা বা বুলাৰলৈ গোট (বি)মলিন। ৰোখিব লগা।। সং-শাৰ পাচত ব্যবহৃত শব্দ। সৰু ভাল ব ৰলৈ গোটনি (স.) গোৰৰজাৰৰ | | গোটা বি) শীয়া; চেপেটা গেলো ঠাই, গেৰেনি। | নোকা, কোপ না। (স.) গোগাৰ (বি ফট তিৰোতাৰ | একে না ৰা এৰ কৰ; মুঠ আম গিয়ে ফালৰ পৰা | গোটাচানে। । সাত হ ল। ১ গোগোল (স) এৰি কঠা বন।| গোটামিয়ে | গোল। গোৰা (বি) wে, , শাক। গোটালজীয়া (বি) শীয়া আৰু এৰি নোনা। [ নোতা। গোটেই (কি.বি) সকালে, মলি, সে (সি) খান আৰু মন ভাজি শেষ নাকৈ নজ-নিকি শে. ১ ইজিয়ৰ ৰা ৰু ব| | (বি) সলি; যেনে গেই
- যিনি . এৰ মাই,
গোটা মাছ। গোটাচেৰে। (বি) বিমান।
