পৃষ্ঠা:পঢ়াশলীয়া অভিধান.djvu/১৪৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

গতক। [ ১১৮ গিভ গিড়।। গান (বি) তো, এ, জেৰেী | গালি (৭) কটুকথা, তিৰস্কাৰ। বুৰত। (স) ভাল লোৰ | গালিশপনি (স.) গালি আৰু খাও। বৈী; আইচু। গণীয় (বি) শাৰত থকা, চা। (স.) গাৰ মানুহ। ( (বি) গাৰতী। -ভাবী) গা-সৰু (বি) লাহী শত, কণ। গাজিনী (বি) পেটত পোৱালি থকা, গাৱৰি যোব। (দশ) এবাৰ, তিৰোতাৰ ৰোগ।১ গাভী (বি) ধনী, চহকী। [মানুহ। | গাহৰি (স.শ.) শূ , ৰবা। গাম (স.) মিৰি জাতিৰ এখান | গিজ গিজনি (স.) হিহিনি, এ গামছা খামো’ চোৱ।। | ৰিপৰা হোৱা পেটৰ বেদনা। গা-মুৰি ( শ.) এজামুৰি। (ক্ৰি. বি.) | গিজগিজ ( ) ঠিহহি, অজীৰ এতিনে; এতি-ন; এতি | | পৰা খোচাৰিাৰ নিচিনা বেদনা এনৰ পৰা। (কাপোৰ। | পা, পেটত খাটে) : গি (স.) মনৰ আৰ, পোক। মোছ (স.) গাৰ পানী মছা, সৰু গিদা (স) মলৰ ৰ, পোক। কাপোৰ। তাৰ নিচিনা আন টিকাৰ তলৰ ভাগ; পাৰৰ তলি; গা (শ) গতগাওঁতা। | যোণী। গায়ত্ৰী (স.) ণে জপ কৰা এটা যেম; বোমা। গিৰিমাই। (কি বি) গো, শাৰীতা চো। | গিৰিসৰুৰে একাত, হঠাত। এনে (স) এতি পতীয়া মানুহ। | গিনিত) (স.) গৃহস্থাধিকাৰ, গাৰেখোৰ (স.) গাৰোতিৰ |গিৰী গৰাশ; যামী। এবি বা পাত্ৰ। গিগিৰণি) (স.) মেঘৰ নিচিনা গ সশ) চ লৰ পৰা ৰোতো | গিগিৰণি ) শ গাজনি। যাৰ ওচৰলৈকে মুখৰ খাতি (উ.) সৰু বৰ সমুহ বুৰলৈ মৰা ( যে বেশ - পাচত যত শব্দ। | গিগি ) , গাজ। স ল ন সমূহৰলৈ | গিজ গিজ () নোক কি কালিহ। | খেল যে।১