২৪
কৈ খালেই এই ৰাতিটো যাব। এনে ভাব কৰি ধনু গুন কামোৰ মৰা মাত্ৰকে জোঁৰ ডাল ছিগি ধনুৰ আগ ডিঙ্গিয়েদি সোমোৱাত শিয়ালৰ মৰণ হল।
ইয়াৰ অৰ্থ এই।
মানুহবিলাকৰ যত আপদ প্ৰায় সকলো লোভৰ নিমিত্তে হয়, আৰু বিস্তৰ ধন সাঁচিলে বহু হানি পায়, প্ৰাণো মৰে; তাকে অতি লোভ কৰা আৰু অধিক ধন সঁচাও অনুচিত।
————
৩০। কপৌ আৰু মৌ মাখী।
এটা মৌ মাখী অতি পিয়াহেৰে তৎ নাইকিয়া হৈ এখন নৈৰ পানী খাবলৈ গৈ পানীৰ মাজত পৰি সেই নৈৰ সোঁততে উটি গল। এনেতে এটা কপৌ চৰায়ে মৌ মাখীক আপদত পৰা দেখি, নৈৰ কোষৰতে এজোপা গছ আছিলে, তাৰে ডাল এটা পানীলৈ দোৱাই দিলে; সেই ডাল গতি লাগাতে মৌ মাখী ডাললৈ উঠি সেই কপৌ চৰাইৰ দ্বাৰায়ে প্ৰাণ ৰক্ষা পালে। কিছুমান দিনৰ পাছতে কপৌ চৰায়ো এটা ব্যাধৰ জালত পৰিল, আৰু ব্যাধে জালৰ জৰী টানিছে, এনে কালতে মৌ মাখীএ দেখিলে যে, তাক ৰখা কপৌ আপদত পৰিছে। তেতিক্ষণে আহি ব্যাধৰ হাতত হুলেৰে বিন্ধিলে; তাতে হুলে ফুটাতে ব্যাধে বিষত বৰ পীড়া পায় জালৰ জৰী এৰি দিলত কপৌএ ৰক্ষা পালে।
ইয়াৰ অৰ্থ এই।
পৰক উপকাৰ কৰাৎ নিজৰ কুশল সঁচা হয়; এতেকে সৰু বৰ সবাৰে যাৰ যি কৰ্ম্মত হিত হয়, সেই মতে উপকাৰ কৰা মনুষ্য জাতিৰ উচিত। ইতি।।
