এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৯
দেৱজিত।
দেৱী বোলে শাপ গুছাইবাৰ শক্য নাই।
দেৱীৰ বচনে পাপী কান্দিলিহি তই॥২৬০
পাচে দেৱী গুণি গাণ্ঠি বুলিলা বচন।
যোনি গুছি তোৰ হৌক সহস্ৰ লোচন॥
গৌতমৰ শাপে তোৰ অণ্ডকোষ নষ্ট।
স্বৰ্গত সুখত কৰি সেহি মনকষ্ট॥২৬১
ছাগলৰ অণ্ডকোষ যোৰাইলেক আনি।
এতেকে গুছিলা তোৰ চিন্তা-জ্বৰ খানি॥
ছাগলক দিলি তই পবিত্ৰ যে বৰ।
তোৰ সম পবিত্ৰ নাহিকে পুৰন্দৰ॥২৬২
ব্ৰহ্মবধ জল মহী ব্ৰহ্মস্ত্ৰাক দিলি।
এহিসে কাৰণে কাঢ়ি স্বৰ্গ লৈলা বলি॥
মই পুনু স্বৰ্গে থাপি গৈয়া আছোঁ তোক।
এহিসে কাৰণে পাপী নিন্দা কৰা মোক॥২৬৩
গৰ্ব্ভধাৰী মাতৃ আছে তোৰ শয়নত।
সোমাইলি পাপিষ্ঠ তই কি কাৰ্য্যে গৰ্ব্ভত॥
বজ্ৰ ধৰি কাটিলিহি তাহান সন্ততি।
তোৰ সম অধম নাহিকে পাপমতি॥২৬৪
বজ্ৰাঙ্গৰ ভাৰ্য্যা বাৰঙ্গী মহামতী।
সৰ্পৰূপ ধৰিয়া ঘঁসাইলি দুৰ্ম্মতি॥
ভাই বহাৰীক ঘসাই পাপ কৰি ঘোৰ।
তোৰ সম অধম পাতকী নাহি চোৰ॥২৬৫
